800.000 centimeter
Ik verwacht in de laatste week van januari op z’n minst een extra bijlage. Enkele dagen voorafgaand aan de 42e editie van de Midwintermarathon – die het vanaf 2015 moet stellen zónder marathon – hoop ik er eens goed voor te kunnen gaan zitten. Minimaal 24 pagina’s van begin tot eind doorspitten, misschien zelfs wel 36. Gevuld met alle wetenswaardige ins en outs over de helden van het Stentor loopteam. Ik wil er alles over weten. Alles over lezen. Evenals bijna 160.000 andere Apeldoorners leef ik met ze mee, met die elf bikkels die in het spoor van Apeldoorns meest volhardende nieuwsjager gaan proberen liefst acht hele kilometers hard te lopen. Ik volg elke stap die ze zetten op de voet, ik ben bang dat ik de komende drie maanden nauwelijks nog oog zal hebben voor wat zich verder in de wereld afspeelt.
Zelfs al zou je willen, je ontkomt er trouwens niet eens meer aan. Al die kostbare paginaruimte die de redactie van ons plaatselijke dagblad inruimt om de ontberingen te coveren van die ongeoefende atleten op weg naar de finish, valt met geen mogelijkheid te overzien. Juist voor dit soort human interest stories betalen lezers maar wat graag hun abonnementsgeld. Aangrijpend. Hartverscheurend. Of juist tenenkrommend? Dringende zaken sneeuwen onder voor lopende zaken. Belangrijk nieuws valt ten prooi aan non-nieuws. Alles en iedereen moet wijken: het loopteam van de Stentor komt eraan!
De facebookpagina is er al. Wegeners commerciële afdeling brengt eerdaags ongetwijfeld speciale merchandise op de markt. T-shirts. Posters. Dekbedovertrekken. Dvd’s met trainingstips. Sleutelhangers met de beeltenissen van de leden van het team. Zelfs een heuse geurlijn, waarbij je het transpiratievocht letterlijk opsnuift, laat vast en zeker niet lang meer op zich wachten. Het kan bijna niet uitblijven dat ook de gemeente gretig inhaakt op deze enorme hype. Spandoeken met de inspirerende tekst ‘Gep en zijn vrienden gaan lopen’ sieren binnenkort ongetwijfeld in Apeldoorn en alle omliggende dorpen het straatbeeld. De volgende stap laat zich raden. Zeg maar gerust een alles overtreffende stap! Want het zal mij niets verbazen wanneer de onderhandelingen over de verfilming van de bijna bovenmenselijke inspanningen van het dream team al in volle gang zijn. Hollywood lonkt!
De trainingen zijn van start gegaan. Het gezelschap ongeoefende lopers heeft de stoute schoenen inmiddels aangetrokken. Liefst twaalf weken lang gaan zij de strijd aan met zichzelf en de elementen. Van nul naar acht in twaalf weken. En al die tijd mogen Stentor-lezers zich verheugen op een overdaad aan exposure. Niets blijft onbelicht van de verrichtingen van deze a-sportievelingen die eens b durven te zeggen. Clubs en sporters die in Apeldoorn hun favoriete bezigheid wél prestatiegericht bedrijven, kunnen alleen maar dromen van zoveel media-aandacht. Nee, nee, we mogen er niet geringschattend over denken, de Stentorlopers gaan er vol voor. Wetenschappelijk begeleid door deskundigen van Isokin, gekleed en geschoeid door Runnersworld storten zij zich vol overgave op hun grote avontuur.
Terloops daagt de grote inspirator van het team nu zowaar lokale politici uit hun sportiviteit onder bewijs te stellen. Kopstukken van politieke partijen moeten zich niet laten kennen en ook op 1 februari op de Loolaan aan de start verschijnen bij de Acht van Apeldoorn. Nou, reken maar dat zo’n oproep niet aan dovemansoren gericht zal zijn. Voor een beetje publiciteit loopt geen enkele politicus weg. Er hoeft maar een camera of fototoestel op ze gericht te zijn, en is er geen houden meer aan. Nergens treffen we immers zoveel meelopers aan als bij politieke partijen.
Het is natuurlijk een enorme uitdaging, van niets iets maken. Ga er maar aan staan. Liefst acht hele kilometers in een zo snel mogelijke tijd afleggen. Da’s wel achtduizend meter, vergis je niet. Drie maanden keihard trainen. Om dat op te brengen moet iemand wel over heel wat doorzettingsvermogen beschikken. Goed dan, om de afstand nóg langer te laten lijken: 800.000 centimeter! Onderschat het niet. Een prestatie van jewelste.
Maar nou even zonder dollen. Iedereen die voor zichzelf over die drempel heenstapt, verdient vanzelfsprekend het grootst mogelijke respect. Al moeten we het nou ook weer niet zo gaan overdrijven, zoals De Stentor in al haar enthousiasme doet. Overdaad schaadt. Door alle ophef krijg ik de indruk of de elf lopers van het team een wonder gaan volbrengen. Maar wat is nou in vredesnaam zo buitengewoon aan acht kilometer hardlopen? Ik kan me sterk vergissen, maar volgens mij kan iedereen die in staat is om het ene been voor het andere te zetten stap voor stap zijn (of haar) looptempo versnellen. Een kwestie van deugdelijke loopschoenen aantrekken, wilskracht en discipline. Zelfs onfortuinlijke Apeldoorners die afzien zonder deskundige begeleiding van Isokin en géén kleding en schoenen krijgen van Runnersworld, moeten daartoe in staat zijn. Zolang lopers hun eigen schaduw kunnen bijbenen, komt het ongetwijfeld best in orde.
Hoezo geen tijd? Niemand maakt mij wijs dat hij (of zij) niet wekelijks een half uurtje kan vrijmaken om eventjes heerlijk ontspannen door het bos te draven. En dan vooral niet piepen wanneer het toevallig een dagje regent, waait of het kwik zo erg daalt dat de ijspegels aan je wenkbrauwen vastvriezen. Gewoon doorlopen, verstand op nul en de blik op oneindig, dat blijft de kortste weg naar de finishstreep!
RK