COLUMN: TUSSEN BERG EN BOS
Leren we het nou nooit in Apeldoorn? Moeten mensen die het lumineuze idee opvatten om in 2016 de start van de Giro d’Italia naar het bruisende hart van de Veluwe te halen niet terstond in een dwangbuisje worden afgevoerd? Mede dankzij gemeentelijk wanbeleid moeten hele volksstammen de broekriem al strakker aanhalen dan strak en dan wil zo’n stelletje grapjassen zich in een ongewis financieel avontuur storten. Ja, het klinkt natuurlijk heel verlokkelijk zo’n wielercircus in Apeldoorn.
De kans dat bij zo’n sportieve poppenkast de kosten de baten ruimschoots zullen overschrijden, ligt echter voor de hand. Zeker met het track record van het Apeldoornse gemeentebestuur bestaat er geen enkele garantie dat met de roze trui tegelijkertijd de Zilvervloot binnenvaart. Alsof die hele Libéma-lobby al niet meer dan genoeg aan de lege gemeentekas ontfutselt. Bij de gemeente moeten ze toch wel heel wat boter op het hoofd hebben om tonnen (of méér) uit te trekken om een paar dagen als gastheer te mogen fungeren van een peloton rondfietsende apotheken. Dergelijke bedragen vallen wel zinvoller te besteden, zo stel ik me in al mijn onbenulligheid voor.
Wie spektakel op wielen wil aanschouwen hoeft daarvoor trouwens helemaal niet diep in de buidel te tasten. Je kan er in het Orderbos geheel gratis voor terecht. Het kost helemaal niks. Van het aantal malloten dat daar vrij rondtoert, sta ik elke dag opnieuw versteld. Zeker in deze tijd van het jaar moet je constant uitkijken om er niet van de sokken geblazen te worden. Naast brave buurtbewoners die hun hond uitlaten – al kan ik misschien beter zeggen LOSlaten –, vormen onverlaten op racefietsen, mountainbikes of ordinaire rijwielen een voortdurend gevaar voor een eenzame wandelaar of hardloper.
Op Hemelvaartsdag viel het voor de verandering mee met de overlast. De opwarming van de aarde gaat blijkbaar met zoveel kou gepaard dat veel mooiweerfietsers besloten hadden om zich ’s ochtends nog maar een keer lekker om te draaien in hun warme bed. Echt ongelijk kon ik ze niet geven. Van het handjevol bikende bikkels dat ik tegenkwam droeg een aantal zelfs handschoenen. Op 29 mei nota bene. Met de zomer in aantocht! Ook de verkeersregelaars boven aan de bult bij het veld van Steeds Hooger, die de deelnemers aan een Dauwtraptocht de juiste kant op moesten sturen, hadden er maar een dikke jas bij aangetrokken. Heel verstandig.
Vrijdag was het al weer gedaan met de betrekkelijke rust. Grote aantallen toerfietsers zoefden halverwege de ochtend over de Asselsestraat. Oppassen dus. Wie zich tegelijkertijd met dit soort niets ontziende sportievelingen op de weg waagt, kan maar beter op z’n tellen passen. Die toerfietsers trekken zich nergens wat aan, zij zien de openbare weg als hun privé domein. Ze denken volgens mij allemaal dat ze bezig zijn een Tour de France-etappe tot een goed einde te brengen, zó gaan ze tekeer. Verstand op nul, blik op oneindig! Waag het vooral niet om een opmerking te maken over hun asociale rijgedrag, want voor je het weet krijg je de grootste bonje. En als het misgaat, ligt het natuurlijk nooit aan zo’n imbeciel op zijn toerfiets. Moet je maar op tijd aan de kant springen en een veilig heenkomen zoeken.
Godzijdank is ook het hockeyseizoen voorbij. Heerlijk om weer een maand of twee verlost te zijn van die kleine ettertjes van AMHC die op elke doordeweekse dag aan het einde van de middag de hoek van de Asselsestraat en de Laan van Spitsbergen blokkeren. Blijkbaar mogen ze niet alleen het enge bos in, vandaar dat ze zich dagelijks op die plek verzamelen. Ach, en dat anderen ook gebruik maken van het fietspad, dat lijkt hun probleem niet. Logischerwijs zul je de leden van wijkraden niet zo gauw horen over dat hun lieve zoontjes en dochtertjes voor niemand opzij gaan. Ze zijn ook heel gevat, die jeugdige hockeyers. Ik lig altijd in deuk van die grappig bedoelde opmerkingen die ik in het voorbijgaan vaak naar mijn hoofd geslingerd krijg. Totdat ze toevallig een keer de verkeerde beledigen en de klappen krijgen waarom ze vragen. Ik denk dat in zo’n pijnlijke situatie de wereld te klein iw en de verontwaardiging tot ver buiten het Orderbos te horen zal zijn. Maar uiteraard doen of zeggen ze nooit wat, die schatjes.
Tsja, je maakt wat mee in dat Orderbos. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die middelbare scholieren op weg naar hun gymles bij Steeds Hooger of groepen die in georganiseerd verband mountainbiken. Je houdt spontaan je hart vast bij hoe menig onbenul vanaf de bult naar beneden raast richting Willem III kazerne. Het grenst soms aan het ongelooflijke wat voor fratsen ze uithalen. En altijd de kortste weg kiezen, hè. Afsnijden via de parkeerplaats van de Pellikaan, tussen de auto’s door, naar de Frankenlaan. Of bij de stoplichten aan de Laan van Spitsbergen snel eventjes door rood voor een naderende auto langs schieten.
Dat dergelijke waaghalzen zichzelf op een mooie dag het ziekenhuis in manoeuvreren , zal me eerlijk gezegd worst wezen. Eigen schuld, dikke bult. Iedereen krijgt wat hij verdient. Het erge is dat onschuldigen vaak het slachtoffer worden van dergelijk onverantwoord gedrag wanneer het onverhoopt eens misgaat.
Maar ach, wat zal ik me druk maken. Zoals met alles in Nederland moeten er eerst ernstige ongelukken gebeuren voordat iemand zich geroepen voelt op te treden. Hetzelfde geldt voor de start van de Giro. Er hoeft zich maar één wethouder onsterfelijk te willen maken en de burger krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd.
RK