Op het Ereveld Loenen vond gisteren de herdenking: ‘Ereveld Vol Leven’ plaats. Tijdens deze herdenking staan vrijwilligers achter een grafsteen om de aldaar begraven persoon een gezicht te geven.
Offers
Nabestaanden, genodigden en bezoekers werden in een openingstoespraak welkom geheten en toegesproken door onder andere mevrouw Betty Bausch- Polak, een krachtige 98-jarige dame, die internationaal nog steeds actief is door haar ervaringen tijdens de oorlogsjaren met anderen te delen! Ook zij sprak over persoonlijk geleden verlies, gebrachte offers maar ook doorgaan met leven. Haar op 20 november 1944 geëxecuteerde echtgenoot is één van de verzetshelden die op het Ereveld Loenen een laatste rustplaats heeft gekregen.
Op het welkomstwoord volgt de eerste confrontatie van het publiek met verlies. De representanten laten in het publiek grote gaten achter als zij het graf van de persoon die zij een gezicht gaan geven opzoeken.
Tijdens de tocht langs de graven staan verderop jonge kinderen. De representanten achter een graf zijn van hetzelfde geslacht en ongeveer van dezelfde leeftijd als de persoon in het graf waar zij achter staan. Nog een tweede keer kijken op de grafsteen: ja toch… Echt waar, er liggen, zelfs hier, kinderen. Het jongste kind dat hier ligt begraven is 3… Slachtoffer geworden van een bombardement in 1940 op een meisjesschool in Breda. Hele gezinnen met jonge kinderen zijn tijdens dat bombardement gedood.
Mevrouw Liane Bredée, destijds met haar ouders net op tijd vertrokken uit de school omdat haar vader het geen veilige plek vond, schreef er in een boek over: ‘Onze vlucht uit Breda’.
Recente slachtoffers
Aan de andere kant van het terrein liggen recente slachtoffers van oorlogen elders. Achter de graven collega’s en familie. De mensen die daar liggen begraven kozen bewust voor een beroep waarin zij VOOR vrede en vrijheid vochten. Een doordachte keuze die ze op enig moment fataal werd en ons, nabestaanden er aan herinnert dat oorlog en onderdrukking niets dan leed en verlies voortbrengt en hoe moeilijk het op dit moment op andere plekken op de wereld nog steeds voor grote groepen mensen is.
Verzetshelden, militairen, represailleslachtoffers, onderduikers, gezinnen en onbekenden, zij vonden op het Ereveld hun laatste rustplaats en krijgen één maal per jaar een gezicht…
Vrede, geen vanzelfsprekendheid
Vrede is niet vanzelfsprekend. De verhalen van wanhoop, onderdrukking, verzet, moed en inzet moeten verteld blijven worden. Wie vergeten is hoe het was geeft oorlog en onderdrukking de kans om als een dief in de nacht, opnieuw, binnen te sluipen.
Kom vanavond met verhalen
Hoe de oorlog is verdwenen
En herhaal ze honderd malen
Alle malen zal ik wenen……
(gedicht van Leo Vroman)
Tijdens Ereveld Vol Leven zijn er televisieopnamen gemaakt. U kunt deze zien in de documentaire die op woensdagavond 4 mei op RTL4 van 21.40 tot 22.30 uur wordt uitgezonden.
