20 jaar geleden: WK voetbal USA 1994 (25)
Dollars. Het Witte Huis. Zwarthandel. Coca-Cola. O.J. Simpson. Zon. Goedkope benzine. Disney. Maradona. McDonald´s. Nog meer zon. Major League Baseball. Romario. En o ja, in de vaak verzengende hitte werd ook gevoetbald… In 1994 fungeerden de VS als host van de 15e World Cup. The ‘Greatest show on earth’, noemden de Amerikanen het zelf in al hun bescheidenheid. Rob Kruitbosch volgde de bal een maand lang in alle staten… Twintig jaar na dato. Een persoonlijke terugblik op een opmerkelijk en bizar WK voetbal. Vandaag deel 25: té dicht in de buurt van FIFA-voorzitter.
Zaterdag 16 juli 1994: In een tijdsbestek van vijf dagen huisvest de Rose Bowl in Pasadena zowel een halve finale, de wedstrijd om de derde en vierde plaats als de ontknoping van het WK voetbal in 1994. Ook bij de ‘kleine finale’ zijn we van de partij met vooraf in Zwitserland aangeschafte tickets. Groots is het allerminst wat Zweden en Bulgarije de toeschouwers voorschotelen. Het voorlaatste WK-duel kan hooguit één helft boeien. Aan 45 minuten hebben de Scandinaviërs genoeg om de Bulgaren op een onoverbrugbare 4-0 achterstand te zetten. De tweede helft staat slechts in het teken van de verwoede pogingen van Hristo Stoichkov om zijn zevende treffer van het toernooi te scoren en WK-topscorer te worden.
Het zit de Bulgaarse vedette echter niet mee. Hij haalt echt alles uit de kast om een strafschop uit te lokken, maar meer dan boegeroep vanaf de tribunes levert hem dat niet op.
Toenmalig FIFA-baas Joao Havelange wordt evenmin hartelijk onthaald. De voorganger van Sepp Blatter staat ook niet al bekend vanwege zijn voorbeeldige gedrag. Vooral veel in het stadion aanwezige Brazilianen maken bij de huldiging na afloop in woord en gebaar duidelijk wat zij van hun bejaarde landgenoot denken. In het gezelschap van een andere hoogbejaarde bobo, IOC-president Juan-Antonio Samaranch, krijg ik Havelange wel voor de camera. Helaas kan ik maar één keer afdrukken. De kudde veiligheidsmensen, die het illustere duo afschermt voor het gewone volk, maakt het maken van verdere foto’s onmogelijk. Ze beuken me gewoon aan de kant.
Evenals bij de halve finale drie dagen eerder stroomt de Rose Bowl opnieuw in de tweede helft pas vol. Zwarthandelaren beleven wederom een zwarte dag. We spreken een Nederlander die tien dollar heeft betaald voor een kaartje van… honderd dollar! Tel uit je winst. Toegangsbewijzen voor de finale zijn schaars. Daags voor de eindstrijd tussen Brazilië en Italië is er nauwelijks aanbod. Dat de kaarten een dag later niet voor een weggeefprijs van de hand gaan, wordt wel duidelijk. Op een parkeerplaats vraagt iemand het lieve sommetje van duizend dollar voor een finalekaart.
MORGEN DEEL 26: We need tickets!