Herinnering aan aardbevingen van een kunstschilderes naar aanleiding van de recente aardbevingen in Equador en Japan.
Nu, voor 40 jaar geleden, in 1976 heb ik mijn eerste ervaring met een aardbeving gehad. In dat jaar ben ik ook aangenomen op de kunstacademie in Wenen om schilderen te studeren. Daar heb ik gestudeerd van 1976 tot 1983. Samen met 4 anderen werd ik uit 1000 andere kandidaten geselecteerd.
Aardbeving
Ik was in een klein hotel in Venetië, Italië, toen de aardbeving begon. De tafel waar ik aan zat te schrijven danste heen en weer door de kamer. Daarop besloot ik te vluchten naar een open plein. Dat was het plein voor het station, ik kocht een kaartje en vertrok met de eerste trein terug naar Wenen. Bij die beving zijn bijna 1000 doden gevallen.
Opnieuw doden
Mijn andere ervaring met een beving was in 1994. Destijds woonde ik in de wijk West Hollywood in L.A. Californië. Bij deze beving met dezelfde kracht als in Venetië vielen 100 doden. In deze streek is men beter op aardbevingen voorbereid.
Mijn ervaringen verwerkt
Door deze ervaringen, alles wat ik heb gezien, ben ik begonnen meerdere gezichten dicht bij elkaar te tekenen en te schilderen. Bij zo’n ervaring voel je je machteloos. Dat gevoel heb ik vastgelegd in enkele van mijn schilderijen. Door het schilderen heb ik het een plek kunnen geven.
