Nog een goede veertien dagen en dan is 2022 een feit

Een heel jaar in de ban van corona. Beiden hebben ze het gevoel dat ze nog niets opgeschoten zijn. Het echtpaar dat ik spreek stelt mij de vraag hoelang dit nog door zal gaan. En als ik het wil weten; Zij zijn wel klaar met alle beperkingen.

Column juffrouw Raadgever

De verschillende maatregelen hebben ze keurig uitgevoerd. Gisteren hebben ze hun derde prik gekregen. Toen ze aankwamen moesten ze zelfs buiten in de rij staan. Het ging verbazend snel tot ze aan de beurt waren. Wat opviel, dat in tegenstelling met de vorige keren, de wachtende rij erg stil was. Er werd nu weinig of niet gepraat. Niemand die een grappige opmerking plaatste. Zou dat komen omdat de ernst van de booster prik bij de wachtenden een rol speelde. Niemand had gedacht dat ze nog een keer voor een derde prik zich zouden moeten melden. En daar stonden ze dan weer. Een aardige militair had vakkundig de booster in hun linkerarm gespoten. De man in camouflage-uniform had lachend gereageerd op haar opmerking: “Dank je wel. Wel bijzonder om door een landsbeschermer gevaccineerd te worden.” Hij zei dat het voor hen ook iets anders was dan op de kazerne rond te lopen. Het was best ook wel gezellig zo, maar ze moest niet vergeten dat het echt een serieuze zaak was. Gelukkig kreeg hij hier te maken met veel mensen die blij waren dat de landmacht in sprong om te helpen zo snel mogelijk iedereen te prikken. Dat was de opdracht. En snel, dat ging het. Tjonge die rij wachtende mensen was lang en bleef lang. In de grote hal, waar rijen met stoelen opgesteld stonden, wisselde de bezetting voortdurend. Het was er vooral stil. Hier en daar hoorde je zachtjes praten. Omdat het prikken volgens de geboortedatum gaat is het niet ondenkbaar dat iemand ineens een oud-klasgenoot tegen komt. Hij had het zien gebeuren. Een paar rijen verderop. Ze hadden elkaar vast lang niet gezien en nu zitten ze zomaar naast elkaar. De herkenning was er niet direct geweest. Hij had ze naar elkaar zien kijken. En toen hoorde hij één van hen voorzichtig vragen; zie ik het goed, ben jij ‘Grietje van de slager’ En zo wordt he,t een kwartier van moeten wachten voor ze naar huis mogen, een kleine reünie. Dat was dan weer leuk om te zien. “Maar hoe moet het nu verder” vraagt hij.

Thuis hebben ze keurig volgens de regels steeds gelucht. Weinig mensen ontvangen. Alleen de meest nodige bezoeken afgelegd. En dat allemaal op afstand. Mondkapjes gedragen. In het begin zelfs in zelf isolatie gezeten. Wat heeft het uitgehaald. Ze hebben geen van beide nog corona gehad gelukkig. Er valt geen klusje meer te doen in huis. Inmiddels zijn de breipennen onder in de la beland. Niemand meldt zich nog om een trui of kleed voor te breien. Het is genoeg. De stapel gelezen boeken in de hoek van de kamer wordt ook steeds groter. Gelukkig zijn dat dan wel weer leuke cadeautjes om weg te geven. Strik erom en klaar. Tweedehands, jazeker. We zeggen gewoon dat het de bedoeling is om ze door te geven als ze gelezen zijn. Of niet in de smaak vallen. Maar wat zou het heerlijk zijn om weer in groepsverband het een en ander te ondernemen. Of een cursus te volgen. Heel eerlijk zakt je de moed zo nu en dan in de schoenen. De energie ontbreekt. Overal duiken de regels op en of je nu wilt of niet ‘het corona virus’ blijft je in ieder geval wel bezighouden.

Ze zijn bezig de laatste weken van dit jaar te plannen. Geen gemakkelijke bezigheid. Twee verjaardagen waarvan één thuis en één bij een van de kinderen. Twee kerstdagen en dan oud en nieuw. Daartussendoor valt er ook nog eens een trouwdag te vieren. Dit jaar geen jubileum maar toch. Eerder vierden we alles elke keer met elkaar maar nu moet het net als vorig jaar weer verdeeld gebeuren. Dat houdt in dat er aardig wat boodschappen moeten worden gedaan. Ervaringsdeskundig lukt het hun nu ook weer om in een korte tijd alles overzichtelijk op papier te krijgen. Samen naar de winkel kan nu ook niet. Om de beurt moeten ze dus op stap. Het is niet anders. De feestdagen zonder meer zomaar voorbij laten gaan is voor hen geen optie. Ergens diep in hun hart denken ze dat ze in de toekomst altijd voorzichtig zullen moeten blijven. Wordt 2022 nog een jaar in de ban van corona? Laten we hopen van niet.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever