Slapeloze nachten van AGOVV
Door Rob Kruitbosch
Nog een kleine twee maanden. Dan houdt hij het voor gezien, dan legt Ton Peters het voorzitterschap van AGOVV neer. In juli wordt hij 69, hij vindt het welletjes. Mede dankzij de onvermoeibare inzet van Peters en zijn medebestuursleden bestaat Apeldoorns meest roemruchte voetbalclub nog. “Maar ik heb er heel wat slapeloze nachten van gehad”, biecht de voorzitter eerlijk op. En dan te bedenken dat de zoon van de legendarische eerste elftal-speler Roelof Peters AGOVV eigenlijk alleen maar zijn diensten wilde aanbieden in de aanloop naar het jubileum ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan…
Door de meest recente ‘aanvallen’ van AGOVV onwelwillend gezinde buurtbewoners laat Peters zijn humeur niet meer verpesten. De eis dat de vereniging na het verlopen van de tijdelijke vergunningen de in 2003 bij terugkeer in het betaalde voetbal bijgebouwde tribunes dient te verwijderen, neemt de AGOVV-preses voor kennisname aan. “Nee, ik maak me geen zorgen. Dit is een kwestie tussen de gemeente en andere belanghebbenden, niet tussen AGOVV en de wijkraden. De wijkraden vinden zichzelf belanghebbenden. Zij vrezen dat die tribunes een aanzuigende werking hebben op publiek. Tja, en als zij daar dan van willen maken dat AGOVV grote evenementen wil gaan organiseren, dan verzinnen ze dat toch echt zelf.”
Peters verbaast zich vooral over de zelfingenomenheid waarmee de vertegenwoordigers van de wijkraden in Apeldoorn-West tegen AGOVV van leer blijven trekken. De buurtbestuurders brengen de voetbalclub continu in diskrediet zonder ooit één woord met het AGOVV-bestuur van gedachten te hebben gewisseld. “Ik geloof dat ik één keer contact heb gehad met iemand van de wijkraad Berg en Bos. Zijn naam is me ontschoten. Dat ging over het aantal bezoekers van AGOVV. Dat fijnstofverhaal, ja. Die meneer wist mij te vertellen dat wij jaarlijks maar liefst 40.000 bezoekers kregen. Die hoeveelheid bleek bij metingen echter niet schadelijk. Daarom hebben ze dat later ook maar geschrapt uit het bestemmingsplan.”
De starre en uiterst formele opstelling roept de nodige vraagtekens op bij AGOVV’s preses. Peters stipt aan dat de klagende omwonenden wel eens verder mogen kijken dan de eigen achtertuin. Hij noemt als voorbeeld de onduidelijkheid die bestaat over aan wie de veelbesproken tribunes toebehoren sinds het faillissement van de proftak van de Blauwen. “Wij zijn niet juridisch eigenaar van die tribunes. De curator claimt dat die tribunes eigendom zijn van de BVO. Dat is een heel juridisch steekspel, maar dat is iets waar de wijkraden zich niet druk om maken. Voor het handhaven van de vergunningsplicht is namelijk niet relevant wie de eigenaar is. Het is puur een administratieve reden. De termijn is verlopen, dus dan moet alles meteen maar weg, zo redeneren zij.”
Het eigen belang prevaleert, merkt Peters op. “Diezelfde wijkbewoners willen nu wel bij ons op het terrein parkeren. De Felualaan is daarvoor een eerste optie, ons trainingsveld staat ook op de nominatie. Dáár hebben ze dan weer geen bezwaar tegen. Dat is geen probleem. Maar een paar tribunes voor 3.000 toeschouwers zien ze wél als een probleem. Is dat niet een beetje onlogisch? Het zou logisch zijn om met ons in gesprek te gaan, maar de wijkraden hebben bij de gemeente aangegeven dat ze niet met AGOVV willen praten.”
MORGEN MEER: ‘Zonder de hulp van onze geldschieter had AGOVV niet meer bestaan.’