Redding koste bloed, zweet en tranen
Zich moeten verweren tegen ter plaatse bestaande anti-AGOVV-sentimenten is het afgelopen jaar niet de voornaamste zorg geweest voor Ton Peters en zijn medebestuurders. Met het abrupte einde van het betaalde voetbal op sportpark Berg en Bos hing ook het voortbestaan van de moedervereniging maandenlang aan een zijden draadje. In hun val sleepten de Blauwenprofs de amateurs bijna mee over de rand van de afgrond. AGOVV leek al dood en begraven. Redding kwam op het allerlaatste moment, uit onverwachte hoek. “Zonder de hulp van onze geldschieter had AGOVV niet meer bestaan.”
Uitgerekend in het jaar van het 100-jarig bestaan leek het einde nabij voor Apeldoorns meest succesvolle voetbalvereniging. Als hij van tevoren had geweten in welk wespennest hij zich zou steken, dan had Peters zich waarschijnlijk wel twee keer bedacht. Toen de problemen voor de AGOVV-amateurs zich na het faillissement van de BVO evenwel halsoverkop opstapelden, nam de energieke inwoner van Zutphen het voortouw in de overlevingsstrijd. “De BVO viel om door een belastingschuld van tweeënhalve ton. Bij ons viel er een belastingbrief van meer dan 100.000 euro op de mat. Relatief gezien betekende dat een veel groter probleem. Want waar moesten we dat geld vandaan halen?”
Met een diepe zucht blikt Peters nog eens terug op het woelige jaar 2013. Het koste het AGOVV-bestuur bloed, zweet en tranen om de club van de ondergang te redden. “Er was ook een groot aantal handelscrediteuren die al jaren niet betaald waren, waaronder de gemeente. Alles bij elkaar opgeteld zaten we dik boven de zes ton. Een enorme schuld voor een clubje van 400 leden. De deurwaarders struikelden bijna over elkaar heen. Onze vordering van 360.000 euro op de BVO was na het faillissement van de BVO waardeloos. Daarmee hadden we iedereen kunnen betalen. In januari 2013 was de situatie heel kritisch. Het was echt nagelbijten. We hebben geprobeerd de rust en kalmte te bewaren en zijn op zoek gegaan naar iemand die ons wilde helpen. Dat is ook gelukt. Als die er niet was geweest, dan was het einde verhaal geweest.”
De voorzitter zijn spreekt zijn welgemeende dank uit aan de weldoener die de noodlijdende voetbalvereniging te elfder ure te hulp schoot. “Hij wil niet genoemd worden, maar het is inmiddels een publiek geheim wie ons geholpen heeft.”
“Met zijn hulp konden we beginnen met het saneren van de schulden, zowel intern als extern. Uiteindelijk begrepen de meeste schuldeisers ook wel dat wij wel wilden maar niet konden betalen. We hebben het allemaal gemiddeld op 30 procent kunnen afdingen. Daar gingen gelukkig heel veel schuldeisers mee akkoord. Zelfs de gemeente heeft met het kwijtschelden van 15.000 euro een duit in het zakje gedaan. Daar stond de hele lokale politiek dan weer van op z’n kop. Als het om AGOVV staat in Apeldoorn iedereen gelijk in de steigers. Waarom dat zo is, is mij een raadsel”, begrijpt de AGOVV-voorzitter weinig van alle antipathie tegen zijn club.
Hoewel Peters c.s. zich alles behalve rijk mogen rekenen, kan AGOVV inmiddels weer gematigd optimistisch vooruitkijken in de toekomst. “De club is grotendeels schuldenvrij. Alleen enkele langlopende verplichtingen staan er nog. De lening van het kunstgras is teruggebracht naar 94.500 euro. We mogen er vijf jaar langer over doen om dat terug te betalen. Het betreft bovendien een renteloze lening. Op zich is dat niet ongunstig voor AGOVV. Alles bij elkaar is het in elk geval een positief verhaal.”
MORGEN MEER: ‘Ik kan me niet voorstellen dat een wijkraad belang heeft bij het omvallen van AGOVV.’