Braziliaans dagboek, dia 1

Door: Rob Kruitbosch

Drie maanden voor het begin van het WK voetbal in Brazilie neemt apeldoorn.nieuws.nl een kijkje in het meest voetbalmaffe land ter wereld. Een week lang bekijken we de (eigen)aardigheden van het in het noordoosten gelegen Natal, een van de dertien speelsteden. Wat staat de WK-toerist te wachten? Wat kan de voetbalfan er buiten de wedstrijden zoal doen? En wat moet hij vooral niet doen… De komende week proberen wij daarop een antwoord te vinden. Een belangrijke tip op voorhand: vergeet de zonnebrandolie in elk geval niet!

Het avontuur gaat beginnen. Vanaf een druilerig Schiphol kiest de Boeing van Arke Fly even na achten in de ochtend het luchtruim. Na een regenachtige nacht in grote delen van Nederland krijg ik nog net mee hoe het zonnetje voorzichtig de dag begroet. Als alles volgens plan verloopt zal ik de komende dagen in Brazilie meer dan nog genoeg zon te zien krijgen.

De bevoorrechten die in de zomer het grootste voetbalcarnaval uit de geschiedenis willen gaan bijwonen moeten zich in elk geval opmaken voor een lange zit. Mijn vliegreis vergt – inclusief twee tussenlandingen – in totaal bijna dertien uur! En dan zit ik slechts in het noorden naar het grootste land van Zuid-Amerika. Wie verder wil naar het zuidelijker gelegen Rio de Janeiro of Sao Paulo moet nog enkele uren extra reistijd incalculeren.

Ga er maar goed voor zitten… Eerst ruim zes uur naar de Kaapverdische eilanden, waar het vliegtuig bijgetankt wordt voor de oversteek van de Atlantische Oceaan. Vandaar zo’n vier uur naar Fortaleza, ook WK-stad, en dan nog een klein uurtje naar de eindbestemming: Natal. Ik krijg een plekje bij de nooduitgang. In geval van eventuele calamiteiten ben ik dus gauw van boord.

Gelukkig verloopt de reis voorspoedig. Ik reis dan ook met Arke Fly. En dat betekent ‘service met een smile’, zoals ze het zelf zo mooi omschrijven, De dienstverlening bestaat uit een keer een maaltijd gedurende de dertien uur durende reis. Alleen de glimlach van de stewardessen krijg ik er gratis bij. De rest word je als passagier geacht bij te kopen. Een tosti hamkaas of een saucijzenbroodje is al voor slechts 3,50 euro verkrijgbaar. Ik heb alleen de pech dat er wat misgaat met de bestelling. Ik krijg de door mij bestelde tosti niet, de tosties zijn op! Duizendmaal excuses, meneer. “Kan ik u misschien een sauczijzenbroodje aanbieden? Of een kipsate?”, probeert een van de stewardessen ter compensatie service met een glimlach verlenen. Ach, de reistijd naar Natal bedraagt op dat moment nog maar vijf uur. Om mijn lege maag te vullen heb ik nog wat biscuitjes. Ik hoef dus niet te verhongeren en blijf op mijn beurt ook maar beleefd glimlachen. 

Om iets na vijven in de middag (Braziliaanse tijd, vier uur vroeger dan bij ons) landen we op het vliegveld van Natal. De temperatuur ligt iets onder de 30 graden, navraag leert dat het de afgelopen dagen behoorlijk heeft geregend. De herfst is in aankomst in Noordoost-Brazilie, vandaar. De duisternis valt weldra in. Het is ’s avonds vroeg donker rond de evenaar.

De paspoortcontrole verloopt vrij soepel. Een niet onaantrekkelijk uitziende jongedame zet zonder veel gezeur een stempel van de Policia Federal in mijn reisdocument. Mijn tas draait al rond op de bagageband, die kan ik dus zo meenemen.

 Ik ben benieuwd naar hoe dat zal gaan wanneer op 13 juni duizenden voetbalfans uit Mexico en Kameroen ter plaatse landen om de eerste van de vier WK-duels bij te wonen die Natal toegewezen heeft gekregen. Op een vrijdag de dertiende! Als dat maar geen onheil voorspelt. Bij het wisselkantoortje in de aankomsthal ontvang ik voor een euro iets meer dan drie reals, de lokale munteenheid.

Ondanks dat ik negentien uur eerder de deur achter me dichttrok in Apeldoorn en de warmte als een kleffe deken over me heenvalt bij het verlaten van de terminal, voel ik me redelijk fit. Het voornemen om al vanavond het WK-stadion van Natal te gaan verkennen, laat ik uit praktisch oogpunt maar schieten. De return tussen America RN, een van de twee plaatselijke topclubs, en Ceara uit Fortaleza om de halve finale om de Copa do Nordeste wordt weliswaar pas om 22.00 uur afgetrapt in de Arena das Dunas, mijn onderkomen voor de komende vier nachten bevindt zich in Pipa, een kleine 70 kilometer noordwaarts. Hoewel ik graag naartoe was gegaan, laat ik de wedstrijd daarom maar aan me voorbij gaan. Eerst inchecken, dan slapen. 

Morgen komt er weer een dag