Toezichthouder op de weg naar de top
DEEL 3 (VERVOLG VAN WOENSDAG)
De bemoeienis van manager voetbalzaken Jan Artz met WSV’s eerste veld- en zaalteam zal zich beperken tot het bewaken van de grote lijnen. Hij ziet de komende jaren voor zichzelf een toezichthoudende rol weggelegd. Intenties om op de stoel van een trainer te gaan zitten heeft hij niet, zo bezweert hij. “Ik wil helemaal geen trainer worden. Trainers zijn passanten, dat ben ik ook.”
Artz geeft aan dat Jeroen Burghout, WSV’s hoofdtrainer, volledig naar eigen inzichten kan blijven werken. “Jeroen heeft zijn contract onlangs verlengd. Als trainer is hij verantwoordelijk, maar ik ben wel degene die hem beoordeelt. Ik ga snel met hem zitten. Ik hoor het wel. Hij moet mij een plan geven hoe hij denkt naar de eerste klasse te promoveren.” Met een vette knipoog: “Als hij kampioen wordt, dan kus ik hem drie keer op de mond…” Artz voegt toe er een voorstander van te zijn van dat veldspelers ook in de zaal actief zijn, en omgekeerd: “De veldtrainer en de zaaltrainer zijn verplicht elkaar te respecteren. Je heb bij WSV straks zes of zeven topvoetballers in de zaal en ook zes of zeven op het veld.”
Artz denkt niet dat hij een poging hoeft te wagen om Andy van der Meijde over te halen het zwartwitte shirt aan te trekken. De ex-international gaat sinds kort door het leven als sponsor en naamgever van WSV’s zaalvoetballers en is tevens al geruime tijd actief in de begeleiding van de hoofdmacht op het veld. “Voor de club is zo’n gozer een gift. Andy kan natuurlijk nog steeds aardig ballen. Maar hij is zelf niet geïnteresseerd. Hij is met zoveel dingen bezig en wil misschien best een balletje trappen, maar alleen wanneer het hem uitkomt. Hij zet de club in elk geval behoorlijk in de picture. Mijn vrouw kijkt elke vrijdagavond naar die realitysoap en ze lacht zich kapot. We zouden nu wat meer in de picture moeten komen met het eerste elftal. Je wordt toch afgerekend op de prestaties van het eerste, dat is de vaandeldrager van een club.”
Jan Artz ziet het als een uitdaging om de sportieve ambities van WSV vorm te gaan geven. Het steekt hem dat het niveau van het voetbal in een plaats met 160.000 inwoners de middelmaat nauwelijks ontstijgt. Met WSV wil hij daar graag verandering in brengen en een voortrekkersrol vervullen. Hij vindt het bezopen dat lokale talenten uitwijken naar elders. “Echt, het Apeldoornse voetbal heeft zóveel talenten. Maar wat zie je? Veel van die jongens voetballen nu in Wezep of in Putten. Dat soort jongens moet in de toekomst bij WSV komen spelen!”
