Lucas Scala wil familietraditie voortzetten
Het voetbaltalent zit bij Lucas ontegenzeggelijk in de genen. Zijn vader verdiende jarenlang als zaalvoetballer de kost in Brazilie, Spanje en Italie. Namens Italie schopte Scala senior het zelfs tot indoorinternational. Luiz Carlos Scala Loureiro spant evenwel de kroon binnen de familie. De opa van Lucas speelde als prof voor Internacional uit Porto Alegre, Botofogo en America RN. Hij hulde zich zelfs in het shirt van de Selecao, het Braziliaanse nationale elftal. Door een blessure viel de oude Scala op het nippertje buiten de Braziliaanse selectie voor het WK van 1970 in Mexico. Opa voetbalde samen met de misschien wel allergrootste voetballer uit de geschiedenis. “We hebben thuis nog foto’s van mijn opa samen met Pele”, spreekt de kleinzoon vol trots over zijn beroemde grootvader.
Nakomeling Lucas streek in maart 2012 als 17-jarig jochie voor het eerst voor een stage van twee maanden op de Veluwe neer. In zijn woonplaats Natal had hij gespeeld in de jeugd van ABC, een van de toonaangevende clubs ter plaatse. Na zijn overstap naar de aan toenmalig AGOVV-voorzitter Ad van der Molen gelieerde voetbalschool in Tibau do Sul, ontving hij een uitnodiging om te komen meetrainen bij de proflcub uit het verre Nederland. Lucas bewaart prettige herinneringen aan die eerste kennismaking. “Ik heb in die periode heel veel geleerd.”
Speelgerechtigd was hij dan wel niet voor de profs van AGOVV, van de dagelijkse oefensessies onder Hans van Arum en assistent Marco Heering stak hij veel op. Duizenden kilometers verwijderd van familie en vrienden vond de Braziliaanse tiener snel zijn draai in een hem volslagen onbekende wereld. De overige selectiespelers namen de kleine Braziliaan meteen liefdevol in hun midden op. “De jongens hebben me goed geholpen, vooral Stanley Tailor. De manier van voetballen in Nederland is anders dan in Brazilie. In Nederland krijg je meer de ruimte. Dat ligt mij wel.”
Van alle strubbelingen die speelden binnen de Apeldoornse profclub, kreeg Lucas in die periode weinig mee. Toen hij na de zomer terugkwam leek er op Berg en Bos in eerste instantie veel ten goede te zijn veranderd. De enthousiaste aanpak van de nieuwe trainer Andries Ulderink sloeg aan, de spelersgroep had een grondige facelift ondergaan, de resultaten vielen niet tegen. “Die tweede keer was makkelijker voor mij omdat Cruz Vicente erbij was gekomen, ook een Braziliaan. Aan Cruz had ik heel veel. Bovendien ging ik bij Theo en Jolanda wonen. Het leven in Nederland bevalt mij heel goed. Het is een stuk rustiger dan bij ons in Brazilie.”
Met het uitspreken van het faillissement over de Apeldoornse BVO vervloog begin 2013 de droom van de stagair op een contract bij AGOVV. In de daaropvolgende maanden zocht Lucas tevergeefs onderdak bij andere Nederlandse profclubs. Ook pogingen een geschikte club te vinden in zijn tweede vaderland Italie liepen op niets uit. Zelfs een korte vrijage met zaterdaghoofdklasser CSV Apeldoorn leidde niet tot een verbintenis. In het najaar mocht hij wel op proef komen bij Jong FC Twente. “Daar heb ik maar twee dagen meegetraind, want ik kampte toen al met die blessure. Die knie was helemaal dik, ik kon niets meer”, verklaart Lucas hoe lichamelijk ongemak hem verhinderde te laten zien wat hij in zijn mars heeft. Stiekem hoopt hij na zijn herstel op een nieuwe kans in Enschede of bij een andere Nederlandse profclub.
MORGEN MEER: ‘Ik denk niet dat Brazilie wereldkampioen wordt.’
