Stienus

COLUMN: TUSSEN BERG EN BOS

Stienus

Het was smullen geblazen donderdagavond langs de lijn bij de nacompetitiewedstrijd tussen ZVV en Sallandia. Wanneer twee vierdeklassers om promotie strijden moet je natuurlijk als toeschouwer geen hogeschoolvoetbal à la Bayern München of Real Madrid verwachten, je moet een en ander wel in het juiste perspectief weten te plaatsen. Dat ik me aan de Schoonbroeksweg 90 minuten lang kostelijk amuseerde, kwam in hoofdzaak door Stienus. 

Even voor duidelijkheid, volgers van het amateurvoetbal ter plaatse kennen hem uiteraard wel: Stienus is Stienus Haan, al sinds jaar en dag trainer van de hoofdmacht van de club uit Zevenhuizen. Persoonlijk ken ik Stienus al wat langer. Mijn eerste ontmoeting met de markante oefenmeester dateert al van ergens in het begin van de jaren ‘90. Stienus trainde destijds Colmschate en stond op het punt over te stappen naar Columbia. 

Sommige mensen veranderen nooit. Gelukkig maar. Meer dan twee decennia later is Stienus nog altijd even direct, nog altijd volkomen zichzelf. Wát een bezieling, die man. Hoe iemand zich op zo’n leeftijd (61) nog zó kan opladen voor een potje voetbal. Fantastisch.  Fenomenaal. Waar maak je tegenwoordig mee dat een trainer je één minuut voor aanvang van de wedstrijd nog eventjes spontaan de hand komt schudden? En dan tussen neus en lippen door droog de opmerking plaatsen: “Ben je er nu alweer…”.

Stienus is puur, niet gemaakt, recht door zee. Vergelijk je Stienus met al die opgeblazen ego’s uit Den Haag Vandaag, dan mag je gerust spreken van een verademing. Het was daarom wel toepasselijk dat een deel van de ZVV-kantine donderdagavondwas ingericht als stemlokaal. Wie daartoe de behoefte voelde, kon gelijktijdig met ZVV’s play-off duel zijn of haar stem uitbrengen op het Europese Parlement. Of die stemmen gehoord worden, daarover blijven de meningen verdeeld. Aan de Schoonbroeksweg in Zevenhuizen kent met zulke problemen niet, daar torent de stem van de trainer boven alles en iedereen uit. Als op de Apeldoornse velden iemand in staat is om zijn stem te verheffen, dan is het de trainer van ZVV wel. 

Stienus’ bulderende stemgeluid weerklonk weer als vanouds over het veld. Hij ging weer ouderwets tekeer. Het commanderen zit hem in het bloed. Jarenlange ervaring in het leger komt hem als trainer in het amateurvoetbal uitstekend van pas. Voor een erelidmaatschap van de Bond tegen het vloeken zal Stienus niet zo gauw in aanmerking komen, maar Stienus roept niet zo maar wat. Wanneer hij zijn eigen spelers of een scheidsrechter voor de verandering eens de volle laag geeft, dan gebeurt dat spontaan en welgemeend. Nooit met voorbedachten rade. 

Halverwege de tweede helft vond de assistent-scheidsrechter het nodig een kleine eruptie van Stienus te bestraffen met een reprimande. Na de zoveelste onnavolgbare actie van spits Hachmang moest de trainer zich even afreageren. Hij had zich lang weten te beheersen. Ditmaal was het hem te gortig. Hij stond op als door een wesp gestoken op en schopte tegen z’n stoel, luidkeels gevolgd door enkele niet mis te verstane krachttermen. Emotie van het zuiverste water. Blijkbaar snapt zo’n vlaggenist dat niet. Echt, een voetbaltrainer mag tegenwoordig helemaal niks meer…

Afgelopen zondag volgde de definitieve ontlading. Na de 2-0 overwinning van donderdagavond bekroonden Stienus en zijn mannen in Deventer met een afgetekende 4-1 zege een uitstekend voetbaljaar. In de kampioensrace in de vierde klasse G moest ZVV op de valreep Warnsveldse Boys voor laten gaan. Na deze toch wel teleurstellende ontknoping kreeg Stienus in de play-offs het zaakje toch maar weer mooi op de rit. Vakmanschap verloochent zich nou eenmaal niet. Tijdens het competitietoetje moest eerst IJsselstreek er aan geloven. In de finale zette ZVV met Sallandia ook het laatste obstakel met militaire precisie opzij. Promotie! 

Haan kraaide victorie. De derde klasse krijgt er een attractie bij. Met al zijn bezieling en ervaring staat de kleurrijke oefenmeester er garant voor dat de oranjehemden kleur toevoegen. Het zou mooi zijn wanneer de Zevenhuizenaren in die hogere speelklasse nou eindelijk eens een blijvertje zouden worden en niet linea recta terugkeren naar waar ze vandaan komen. Ik zou het Stienus in elk geval van harte gunnen wanneer dat lukt. 

RK