Thuis voor de buis: dag 1

Openingswedstrijd

Ik weet niet of het aan mij ligt, maar het echte WK-gevoel ontbreekt nog. Bij vorige eindtoernooien kriebelde het meestal al ruim van te voren. Vooralsnog jeukt het niet echt. Ja, van de schande dat uitgerekend de Gemeente Apeldoorn zo nodig onderdak moet verlenen aan de moordenaar van Pim Fortuyn krijg ik spontaan uitslag. Maar dat staat gelukkig los van het voetbalcarnaval dat vandaag in Brazilië losbarst. Wel toont het eens te meer aan dat niet alleen het grootste land van Zuid-Amerika een door en door verrotte maatschappij kent, zoals iedere zichzelf respecterende actualiteitenrubriek op tv ons dezer dagen wil doen geloven. 

De komende maand bepalen de gebeurtenissen in en waarschijnlijk ook rond de WK-stadions het wereldnieuws. Tenzij de onbenulligheid van de Apeldoornse burgemeester eerdaags meer ongewenste gasten aantrekt, maakt de verbijstering over Van der G. vermoedelijk in no time plaats over ergernis over Van G. Het ligt heel dicht bij elkaar. Het wordt hoe dan ook een maand afzien. Veel nachtwerk, gezien de aanvangstijden van menig wedstrijd. Te beginnen vanavond om 22.00 uur Nederlandse tijd met de ouverture tussen Brazilië en Kroatië. Enig voorbehoud blijft op z’n plaats, maar het stadion in São Paulo schijnt speelklaar te zijn.
In 1990 smaakte ik zelf het genoegen van het bijwonen van een WK openingswedstrijd. 24 jaar geleden alweer, bijna een kwart eeuw! Argentinië – Kameroen. Maradona live. Een opzienbarende 1-0 overwinning voor de Ontembare Leeuwen. Een enorme sensatie. Met negen man hielden de Afrikanen stand tegen de wereldkampioen van 1986. Een onvergetelijke belevenis. Met de bus van Gebo Tours van Arnhem naar Milaan. Een afstand van bijna 1000 kilometer. Meteen na afloop weer terug. Twee nachten opgevouwen zitten. Maar het was de ontberingen meer dan waard. Hoog, boven in de nok van het San Siro stadion maakte ik het wonder mee. Op en neer naar São Paulo is dan toch wel wat verder van huis.
Voorafgaand aan de eindronde laat iedereen z’n prognoses op het WK los. Voor velen geldt het gastland als de gedoodverfde wereldkampioen. Ik moet het eerst nog maar eens zien. Het was inderdaad indrukwekkend hoe Brazilië vorig jaar in de finale van het WK-opwarmertje de Spanjaarden op alle fronten aftroefde. Maar ik had niet de indruk dat de Europees- en wereldkampioen met eenzelfde bezieling te werk ging als de ontketende Seleçao. De Confederatie Cup is natuurlijk geen wereldbeker. 

 

Tja, en dan kan het best een keer gebeuren dat een tot de tenen toe geladen tegenstander een mindere dag van La Roja genadeloos afstraft. Volgens veel kenners heeft Spanje z’n beste tijd gehad. Ik betwijfel dat. Ik denk dat Iniesta & Co nog altijd in staat zijn om zich onder druk uit te voetballen en elke willekeurige tegenstander van de mat te vegen. De resultaten in de Europese clubtoernooien spreken boekdelen. Real in een Madrileense finale winnaar van de Champions League, Sevilla de beste in de Europa League. Dat berust niet op toeval. De helden van Johannesburg zijn dan wel vier jaar ouder geworden, bovendien hebben alle Spaanse sterren een slopend seizoen in de benen. Maar geldt dat laatste niet voor de vedetten van alle toplanden? Ik verwacht dat we hoe dan ook rekening moeten houden met de titelverdediger. Het land dat wereldkampioen wil worden, zal eerst moeten afrekenen met de Spaanse furie.
Persoonlijk zie ik naast Brazilië en Spanje vooral Argentinië als de te kloppen ploegen. De wel erg optimistische Belgen hebben zichzelf gebombardeerd tot outsider. Het blijft toch afwachten hoe de Rode Duivels omgaan met het torenhoge verwachtingspatroon en – een niet te onderschatten factor in Brazilië – de klimatologische omstandigheden. Duitsland, Italië en Uruguay staan er altijd als het moet. Maar ondanks dat ik tegenwoordig vaak geniet van hun dynamische spel blijft het natuurlijk altijd leuk om onze geliefde osterburen in een vroeg stadium op hun bek te zien gaan.
Wat we moeten verwachten van Nederland? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Zoals Jan Pelleboer het vroeger in zijn weerpraatjes altijd zo treffend verwoordde: het kan vriezen of het kan dooien. Juist dat komt dan weer heel mooi uit, want het is momenteel wél winter in Brazilië!
Ik ga er de komende maand in elk geval goed voor zitten.
Rob Kruitbosch
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen