Hoogmoed
Zelden zullen onze zuiderburen met een euforischer gevoel aan een wereldkampioenschap beginnen dan ditmaal. In 1986 hield Diego Maradona de uitblinkende Jean-Marie en zijn mede Duivels hoogstpersoonlijk uit de WK-finale. Het betrof tegelijkertijd het laatste aansprekende voetbalsucces van het Belgische nationale elftal op de wereldbühne. Op de eindrondes van 1990, 1994, 1998 en 2002 konden de Belgen hun uitmuntende resultaten uit Mexico niet meer evenaren, voor de WK’s van 2006 en 2010 kwalificeerde België zich niet eens.
Desondanks gaat een nieuwe duivelse generatie nu de wereld veroveren, als ik de hosannaberichten mag geloven. Er staat geen maat op dit Belgisch elftal. Nog voordat er een bal getrapt is, droomt een heel volk zelfs stiekem van de wereldtitel. Brazilië, Argentinië, Spanje, Duitsland en alle andere toplanden zijn gewaarschuwd. De Belgen staan klaar om de macht in het mondiale voetbal over te nemen. Vlamingen en Walen staan als één man achter hun Rode Duivels. Zelden vertoond. Zoveel eensgezindheid hebben ze sinds de afscheiding van het Koninkrijk der Nederlanden niet meer gekend. En dat was toch echt al in 1830!
Het nieuwe zelfvertrouwen van de Belgen kent geen grenzen. Met z’n allen keken ze altijd torenhoog tegen ons op, die dikke nekken van boven de Moerdijk. Nu zijn de rollen omgedraaid. Aan zelfverzekerdheid geen gebrek. Ze wanen zich bijkans onverslaanbaar. Zeker nadat ze Nederland in augustus 2012 bij de meest recente derby der lage landen op z’n plaats hebben gezet, kan voetballend België de hele wereld aan, zo denken ze.
Toegegeven, op papier ziet het er alleraardigst uit. Het is een duivels genoegen om de Belgen te zien voetballen. Bondscoach Marc Wilmots kan beschikken over een bovenmatig getalenteerde spelersgroep die overtuigde in de kwalificatie. Toppers als Courtois, Kompany, Hazard, De Bruyne, Vertonghen, Dembélé, Fellaini, Witsel, Defour, Januzaj, Lukaku, Mirallas en ‘onze’ voormalige AGOVV’ers Mertens en Chadli verdienen zonder uitzondering een dik belegde boterham in toonaangevende Europese competities.
Ook de WK-loting viel zo op het eerste gezicht niet onverdeeld ongunstig uit voor de Belgen. Algerije, Rusland en Zuid-Korea. Dat moet toch zeker te doen zijn. Het bereiken van de tweede ronde lijkt slechts een formaliteit. Wie weet, waartoe België misschien daarna wel in staat zal zijn… Over dat de Belgische vedetten bestaat uit debutanten op een eindtoernooi, stapt iedereen met een Hollands aandoende luchtigheid heen. Een dezer dagen beginnen ze in Brussel vast en zeker al met het optuigen van de Grote Markt voor een grootse huldigingsceremonie van de aanstaande wereldkampioen.
René van der Gijp zegt over het voetbalspelletje doorgaans hele zinnige dingen. Kijk je naar de 23 spelers die voormalig Kampfschwein Wilmots mee naar Brazilië heeft genomen, dan is daar helemaal niets mis mee, om het maar in Gijp-termen te houden. De Belgische bondscoach kan een beroep doen op kwalitatief betere spelers dan zijn collega Louis van Gaal. Eden Hazard heeft het in zich om uit te groeien tot een wereldtopper. Maar daar waar Arjen Robben, Robin van Persie en Wesley Sneijder hun extra klasse op mondiaal platform al meermaals onder bewijs stelden, mogen Hazard & Co dat nu laten zien. Op het WK mag België gaan bewijzen dat het echt zo sterk is als veel kenners veronderstellen.
Té veel zelfvertrouwen kan zo maar overslaan in hoogmoed. Het maakt de val des te harder, daar weten we in Nederland alles van. In Brazilië mogen de Rode Duivels hun grote mond waarmaken. Ik ben benieuwd of onze Belgische vrienden met hun favorietenrol en de daaraan gepaarde druk kunnen omgaan. Getuigt het van enige Cruijffiaanse logica om te zeggen dat België zoveel kwaliteit het veld instuurt dat het in feite alleen maar kan tegenvallen op het WK? En mocht dat daadwerkelijk het geval zijn, dan moeten we niet gek opkijken dat de duiveltjes rood aanlopen en ze sneller dan gedacht in het vliegtuig richting Zaventem zitten.
Rob Kruitbosch