Tickethandelaren doen goede zaken

20 jaar geleden: WK voetbal USA 1994 (7)

Dollars. Het Witte Huis. Zwarthandel. Coca-Cola. O.J. Simpson. Zon. Goedkope benzine. Disney. Maradona. McDonald´s. Nog meer zon. Major League Baseball. Romario. En o ja, in de vaak verzengende hitte werd ook gevoetbald… In 1994 fungeerden de VS als host van de 15e World Cup. The ‘Greatest show on earth’, noemden de Amerikanen het zelf in al hun bescheidenheid. Rob Kruitbosch volgde de bal een maand lang in alle staten… Twintig jaar na dato. Een persoonlijke terugblik op een opmerkelijk en bizar WK voetbal. Vandaag deel 7: de Engelse kaartenmaffia!
Vrijdag 24 juni 1994: Het WK-stadion van Orlando, de Citrus Bowl, ligt een twintigtal kilometers van ons hotel verwijderd. Voor US-begrippen bijna naast de deur. Om 12.30 uur plaatselijke tijd, op het heetst van de dag, staat de aftrap gepland van Mexico tegen Ierland. We begeven onze zodoende bijtijds op weg naar de stad. Met de aangekondigde verkeersproblemen valt het mee. Gratis parkeren kan eveneens. Op slechts een kwartiertje lopen van de Citrus Bowl. Buurt rondom stadion oogt vrij armoedig.  
De handelaren in kaarten doen ditmaal wel goede zaken. De aanwezigheid van duizenden Mexicanen en Ieren drijft de prijzen zienderogen op. Het is ons echter niet te doen om tickets voor de wedstrijd van vandaag, maar om entreebewijzen voor Nederland – België, morgen. Na grondig speurwerk en rondneuzerij slaan we onze slag. Bij oude bekenden nota bene! Engelsen! Leden van de kaartenmaffia, die medio jaren ‘90 bij vrijwel elk vooraanstaand sportevenement en popconcert present zijn. Voor 80 dollar word ik de gelukkige eigenaar van een kaartje voor de enige groepswedstrijd van het Nederlands elftal waarvoor ik nog geen kaartje had. Omgerekend naar huidige wisselkoersen zo’n 58 euro. Kostprijs bedraagt 25 dollar, ik betaal dus meer dan drie keer het gangbare tarief. Met dank aan de KNVB! Maar niemand hoort mij klagen. Ik ben allang blij dat ik in het bezit ben van een kaartje. 
banner eac WK Speelschema
Voor 100 dollar krijgen we eveneens de gelegenheid Mexico – Ierland bij te wonen. Dat aanbod slaan we vriendelijk doch beleefd af. We keren terug naar ons hotel om de wedstrijd op tv te bekijken. Onder het genot van de airconditioning op onze kamers. De thermometer wijst liefst 100 graden Fahrenheit aan, om en nabij de 40 graden Celsius! Ook de heren van het OPD, het Orlando Police Department, werken erg verhit… Alvorens we in de auto stappen zien we hoe wel tien cops één jongen hardhandig tegen de grond werken en in de boeien slaan. Wat minder machtsvertoon had best gemogen. Dat de arrestant een donkere huidskleur heeft, kan op toeval berusten.
Mexico verslaat Ierland met 2-1. Dat betekent dat alle landen in Groep A na twee wedstrijden evenveel punten hebben. Dat belooft een heet einde.
Jan Ceulemans neemt met vrouw en kinderen eveneens zijn intrek in de Howard Johnson Park Square Inn & Suites in Lake Buena Vista. Niks geen kapsones, die Jan. We kletsen gezellig met de Belgische recordinternational. Met een gelijkspelletje kan hij best leven, zo zegt hij.
MORGEN DEEL 8: ‘O, wat zijn die kezen stil!’
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen