20 jaar geleden: WK voetbal USA 1994 (20)
Dollars. Het Witte Huis. Zwarthandel. Coca-Cola. O.J. Simpson. Zon. Goedkope benzine. Disney. Maradona. McDonald´s. Nog meer zon. Major League Baseball. Romario. En o ja, in de vaak verzengende hitte werd ook gevoetbald… In 1994 fungeerden de VS als host van de 15e World Cup. The ‘Greatest show on earth’, noemden de Amerikanen het zelf in al hun bescheidenheid. Rob Kruitbosch volgde de bal een maand lang in alle staten… Twintig jaar na dato. Een persoonlijke terugblik op een opmerkelijk en bizar WK voetbal. Vandaag deel 20: reconstructie van de laatste bocht van president John F. Kennedy.
Donderdag 7 juli 1994: Onze jacht naar de felbegeerde tickets voor de kwartfinale Nederland tegen Brazilië verloopt succesvol. Van een Nederlands stel in ons motel vernemen we dat de kaartverkoop voor Oranjesupporters diezelfde ochtend al start. Twintig jaar geleden was de wereld minder verpest dan nu, destijds hoefde je als supporter nog niet honderden euro’s neer te tellen om een enkele wedstrijd te kunnen bijwonen. Toch zijn de kaarten voor toenmalige begrippen eveneens behoorlijk prijzig. Categorie A-tickets, een van de duurdere prijsklassen, zijn bij stadion de Cotton Bowl te koop voor het lieve sommetje van 140 dollar (honderd euro)! De KNVB brengt ons zeventig dollar (vijftig euro) in rekening voor een zitplaats van Categorie 3. De schooiers berekenen een toeslag van vijftien dollar per kaart, de normale prijs bedraagt 55 dollar. Dat staat tegen de dan geldende dollarkoers ongeveer gelijk aan veertig euro. Anno 2014 bezoek je voor zulke bedragen geen kwartfinales op een mondiaal eindtoernooi meer.
Met de kaarten veilig opgeborgen in de binnenzak verkennen we aansluitend de binnenstad van Dallas. Qua oppervlakte misschien niet eens zo heel groot, maar uitermate indrukwekkend met al die reusachtige wolkenkrabbers. Van een dergelijke hoogte komen we ze in downtown Apeldoorn niet tegen. Eindpunt van onze toeristische route is het pand van waaruit John F. Kennedy in 1963 werd doodgeschoten. Vanaf de ‘sixth floor’ van het pand aan het einde van Elm Street schijnt de vermoedelijke moordenaar Lee Harvey Oswald de fatale schoten te hebben gelost. In zijn open limousine raakte de president dodelijk gewond. Zijn we zowaar educatief verantwoord bezig. Maar ja, als je toevallig in de buurt bent, mag je zo’n historische plek natuurlijk niet links laten liggen.
De training die het Nederlands elftal om half drie in de middag zou afwerken op de campus van de Southern Methodist University blijkt bij aankomst te zijn verplaatst naar de Cotton Bowl. Hoewel gezegd wordt dat het daar niet toegankelijk is voor publiek, begeven we ons opnieuw naar the other side of town. We mogen inderdaad niet naar binnen. We blijven een poosje bij het stadion rondhangen. Van ‘onze jongens’ vangen we geen glimp op. Het contingent BN’ers blijft beperkt tot Jan van Beveren, Dave Endt en Lex Muller. Volgens meteorologische deskundigen stijgt het kwik in de middag naar 38 gradenHinder ondervind ik nauwelijks van de warmte. De lucht is veel droger dan in Florida, de vochtigheidsgraad ligt beduidend lager.
’s Avonds bezoeken we in Arlington, tussen Dallas en Fort Worth, de honkbalwedstrijd tussen de Texas Rangers en de Cleveland Indians. Major League Baseball of WK voetbal, het kan allemaal in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Een leuke afwisseling. Samen met 38.000 toeschouwers in het drie maanden eerder geopende Ballpark kijken we onze ogen uit. Voor slechts acht dollar beleven we een kostelijke avond.
Met de roltrap de tribune op. Softdrinks in literbekers. Een clubshop van 3700 vierkante meter. Voordeelbonnen van fastfoodketens. Vriendelijk en behulpzaam stadionpersoneel. Er gaat een compleet nieuwe wereld voor ons open. Na afloop van het duel, dat eindigt in een 6-4 zege voor de thuisploeg, ondervinden we de nodige problemen. We moeten op de kingsize parkeerplaats flink zoeken voordat we ons Mazdaatje terugvinden…
MORGEN DEEL 21: Ontspannen sfeer bij afsluitende training Oranje