Bezorgklachten
Het is de afgelopen twee weken behoorlijk behelpen geweest voor Stentorabonnees in Orden. Laten we het er op houden dat de bezorging gedurende die periode niet helemaal vlekkeloos verliep. Menigeen zal misschien zelfs wel gedacht hebben dat ons plaatselijke dagblad weer een avondkrant was geworden.
Ga maar na, je betaalt abonnementsgeld voor een ochtendkrant en ontvangt die ochtendkrant pas als de ochtend z’n einde al bijna nadert! In plaats van bij het ontbijt kregen veel Ordense lezers de laatste lopende zaken met betrekking tot het Stentor-loopteam zodoende pas bij het avondeten voor de kiezen. Een beetje als mosterd na de maaltijd. En wel erg zwaar op de maag.
Goed, het kan natuurlijk altijd gebeuren dat een bezorg(st)er ziek, zwak of misselijk wordt en dat je daardoor incidenteel de krant wat later in de brievenbus krijgt. Elke bezorg(st)er kan vanzelfsprekend een mindere dag hebben. Dat neemt niemand de patiënt in kwestie kwalijk. Voorlopig blijft het bezorgen van kranten immers gewoon mensenwerk, de robots van minister Asscher nemen het pas in een later stadium over.
Wanneer abonnees dagen achtereen elke ochtend bij hun brievenbus moeten gaan zitten wachten tot hun krant eíndélijk komt, dan wordt het een ander verhaal. Dan is het eigenlijk wel een beetje teveel van het goede. En wanneer dan, zoals donderdag het geval was, de krant helemaal niet wordt bezorgd, dan mag een abonnee zich best bekocht voelen. Dat de afdeling distributie van De Stentor in het betreurenswaardige geval van lichamelijke ongesteldheid van een bezorg(st)er voor adequate vervanging zorgt lijkt me niet meer dan logisch. Maar uit dat zo’n aangewezen vervang(st)er helemaal niet komt opdagen constateer ik dat bekwame en betrouwbare krantenbezorgers blijkbaar moeilijk te vinden zijn.
Het gebeurt meer dan eens dat bezorgers van foldermateriaal en huis-aan-huisbladen hun overbodige ballast ergens in dicht stuikgewas achterlaten in plaats van in een daarvoor bestemde brievenbus. Vanzelfsprekend is dat een hoogst kwalijke zaak. Mentaliteitskwestie. Een abonnement op De Stentor daarentegen kost daarentegen liefst 31,95 euro per maand, ofwel zoals een eenvoudig rekensommetje leert 383,40 euro per jaar! Dat is niet niks. Voor een dergelijk bedrag lijkt me toch wel het minste dat een abonnee mag verwachten dat hij zijn krant elke dag netjes bezorgd krijgt. Daar betaalt hij tenslotte voor.
Voor wie zijn krant om wat voor reden dan ook niet krijgt, zou het ontvangen van een vervangend exemplaar weinig om het lijf moeten hebben. Je zou denken dat een telefoontje naar Wegener volstaat, probleem opgelost. Een uurtje later heb je je krant alsnog in de brievenbus. Maar helaas… Zo eenvoudig gaat dat vandaag de dag niet meer. Zo werkt het niet bij het onvolprezen W-bedrijf. Bezorgklachten kunnen niet meer telefonisch worden doorgegeven. Dat moet tegenwoordig allemaal online. Nou ja vooruit, je mag wel bellen, je krijgt alleen niemand te spreken. Dat gaat met bandjes inspreken en voorkeurstoetsen en dat soort gehannes. Persoonlijk contact is er bij De Stentor blijkbaar alleen nog maar voor degenen die het 50 euro waard vinden om te leren hoe ze een persbericht moeten schrijven. Of voor de uitverkorenen die twaalf weken vrije tijd willen opofferen om een razende reporter bij te kunnen benen bij een hardloopwedstrijd over liefst acht kilometer.
Aan nabezorgen doen ze niet meer. Wie zijn krant niet heeft ontvangen, krijgt als compensatie de digitale uitgave van die dag. Allemaal leuk en aardig denk ik dan, maar iemand neemt natuurlijk niet voor niets een abonnement op de papieren versie van het lokale dagblad. Wanneer zo’n abonnee een E-paper had willen hebben, dan neem ik aan – al kan ik me natuurlijk vergissen – dat diegene de papieren krant wel had afgezworen en lang volledig digitaal was gegaan.
Ze bedoelen het ongetwijfeld allemaal hartstikke goed door iemand te verblijden met zo’n E-paper. Maar wat moet iemand zonder pc, iPad, tablet of smartphone met een E-paper? Bedrijven en instanties gaan er voor het gemak maar vanuit dat elke Nederlander tegenwoordig over een internetaansluiting beschikt. Maar hoeveel ouderen leven hun leven niet nog altijd zonder internet? Die mensen weten niet eens de weg op de digitale snelweg. Terwijl het lezen van een krant juist voor die mensen vaak een van de weinige verzetjes blijft die ze nog hebben.
Nou worden ouderen door onze regering ook al van alle kanten gepakt. Ik vind het een regelrechte schande wanneer ze ook nog eens verstoken blijven van hun krant. Dat soort abonnees heeft botweg gezegd pech gehad, ze zoeken het zelf maar uit en bekijken het maar.
Dat moet toch anders kunnen. Het moet toch zeker een kleine moeite zijn om juist die abonnees een krant na te bezorgen. Helaas kan ik er onder het kopje ‘service’ op de Stentorsite niets over vinden. Ik vind dat maar slechte service.
RK