Wormense Stierenvechters
Ruim twee weken geleden waren spelers van het eerste elftal van een voetbalclub uit de regio na afloop van een competitiewedstrijd betrokken bij een ongeval. Er was alcohol in het spel. Door pure roekeloosheid viel zelfs een gewonde. In de krant stond een dag later niets over wat zich die bewuste zondagmiddag heeft afgespeeld met het busje waarmee de voetballers naar huis reden. Het bestuur van de betreffende vereniging slaagde er wonderwel in het betreurenswaardige voorval buiten de media te houden. Of datzelfde bestuur de brokkenmakers nadien heeft bestraft voor hun aandeel in het voorval, daarover heb ik op website van de bewuste club niks terug kunnen vinden. Waarschijnlijk een typisch geval van een doofpotje…
Nee, neem dan de misdragingen van de spelers van Helios en WSV. Dat was heel andere koek in Deventer. Over hoe het negen dagen geleden enigszins uit de klauwen gierde bij de bekerwedstrijd tussen de twee kemphanen, bleef weinig onvermeld. Compleet met foto’s van vermeende karatetrappen en veel berouw na het zondigen. Vooruitlopend op een definitieve strafmaatregel nam de KNVB beide elftallen voorlopig uit de competitie. Mijn geplande bezoek aan de voor afgelopen zondag vastgestelde wedstrijd WSV – Stevo kon zodoende geen doorgang vinden. Jammer, want ik kom graag bij WSV. Al bleek Alexandria tegen Groen Wit een prima alternatief.
Helaas ben ik op die gedenkwaardige 16 november niet persoonlijk getuige geweest van de veldslag op het terrein van Helios. Doorgaans maakt dat het (ver)oordelen wat makkelijker. Ik zie WSV echter vaak genoeg voetballen om me een redelijk beeld te vormen over de slagkracht van het huidige eerste elftal van Apeldoorns hoogst spelende zondagamateurclub. Met een beschuldigend vingertje zal ik sowieso niet gaan wijzen. Dat laat ik liever over aan kenners die ik nooit op een voetbalveld tegenkom, maar die van uit hun luie stoel achter hun veilige bureau wel zo flink zijn om bestuursleden van een club een spiegel voor te houden.
Sinds de oprichting in 1919 heeft WSV altijd al synoniem gestaan voor stevig voetbal. WSV’ers staan erom bekend de voet niet zo gauw terug te trekken. De bijnaam Wormense Stierenvechters hadden ze al toen mijn eigen ome Jampie meer dan 70 jaar geleden met de mouwen opgestroopt ten strijde trok ter verdediging van de zwartwitte clubkleuren. Los van wat er in Deventer is voorgevallen, vind ik dat WSV zich helemaal niet hoeft te schamen voor die bijnaam. Goed, dat het toevallig een keertje misgaat, gebeurt tegenwoordig helaas bij meer clubs. In bijna elke boom hangen wel rotte appels. Van een ruzietje is zelfs in de beste families weleens sprake. Incidenten. Natuurlijk kan het niet door de beugel en hoort het niet op een voetbalveld thuis, we moeten het nou ook weer niet opkloppen tot bijna buitenaardse proporties. Wat die spelers van de eerder aangehaalde amateurclub flikten op weg naar huis van hun wedstrijd, vind ik persoonlijk veel erger. Maar ja, daar staat dan weer niets over in de krant, en dan hoeven moraalridders die toch al moeilijk in beweging te krijgen zijn niemand tot de orde te roepen.
Eerlijk gezegd vind ik de meeste ophef over misstanden in de voetballerij nogal overdreven. Wie bang is voor een blauw oog moet niet gaan voetballen, die kan beter gaan dammen. In de damsport pijnigt slaan enkel de hersenen. En hoe vaak gebeurt het tegenwoordig niet dat onder invloed verkerende idioten hun stapavonden afsluiten met het in elkaar schoppen van een toevallige passant? Dat lijkt eerder regel dan uitzondering. Maar nadien worden zulke mishandelingen in de krant vaak afgedaan met een eenkolommertje. Zand erover, in de ergste gevallen gevolgd door de zoveelste stille tocht. In ons volkomen doorgedraaide land kwam afgelopen week iemand die drie mensen had doodgereden, weg met een lachwekkend taakstrafje van 120 uur. Vallen er daarentegen over en weer een paar rake klappen op een voetbalveld, dan lijkt het wel of de Derde Wereldoorlog is uitgebroken. Menig onbezoldigd aanklager zou de daders het liefste voor langere tijd naar de gevangenis sturen.
Het bestuur van WSV zit ondertussen maar mooi met de gebakken peren. Het zijn barre tijden voor de club. Eerst raakt de Grolsch Beugel Cup zoek aan De Voorwaarts, en nou krijgt de clubleiding dít weer voor de kiezen. Al zakt me de broek behoorlijk af van al het geleuter dat WSV er al gekleurd opstaat vanwege het aantal rode kaarten. Zou die hoeveelheid kaarten misschien ook iets te maken kunnen hebben met de kwaliteit van de arbitrage? Of mag ik dat niet suggereren? Over scheidsrechters vanzelfsprekend niks dan goeds, al zie ik wekelijks genoeg arbiters die door de KNVB uit voorzorg ook beter eens enkele weekjes uit de competitie kunnen worden genomen. Soms is het verstandiger mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen.
Zolang de hooghartige voetbalbond voortdurend allerlei onverbeterlijke ‘asoclubs’ tweede kansen blijft geven, schiet ze haar doel behoorlijk voorbij. In Apeldoorn valt het op dat vlak gelukkig wel mee. WSV behoort zeer zeker niet tot die categorie clubs. En voor Helios geldt hetzelfde, althans voor zover ik dat vanaf de goede kant van de IJssel kan beoordelen.
Een aantal weken geleden stond ik toevallig langs de lijn bij een voetbalwedstrijd tussen twee andere verenigingen uit Apeldoorn en Deventer. De tuchtcommissie legde de ene club vorig seizoen na ernstige misdragingen een speelverbod op. Ofschoon het niet de eerste keer was dat de heren hun boekje te buiten gingen, liet de KNVB ze na een beroepszaak gewoon weer los op onschuldige tegenstanders. Gelukkig gaat het nu al een aantal maandjes goed en stemmen ook de resultaten tot tevredenheid. Maar iedereen weet dat het slechts een kwestie van tijd is totdat het opnieuw misgaat. En als het bloed van alle gekraakte neuzen vervolgens opgedroogd is, doen alle betrokkenen gewoon opnieuw alsof hun neus bloedt en mogen ze weer vrolijk verder voetballen van de KNVB.
RK