Door Rob Kruitbosch
Van schuldeisers of dwangbevelen heeft Gert Sangers de afgelopen twaalf maanden niet meer wakker hoeven liggen. Na meer dan twee op z’n zachtst gezegd nogal onstuimige jaren is AGOVV in 2014 in wat rustiger vaarwater terecht gekomen. Het voortbestaan van de bijna 102-jarige voetbalvereniging wordt niet meer accuut bedreigd. Volgens de vice-voorzitter bestaat er voldoende perspectief om de nabije toekomst van de Blauwen optimistisch tegemoet te zien. “De promotie van het eerste elftal naar de derde klasse is een gigantische opsteker geweest.”
De 68-jarige Sangers maakte AGOVV’s overlevingsstrijd in de frontlinie mee. Nadat in januari 2013 na het faillissement van de proftak ook de amateurvereniging in zwaar weer terecht kwam, nam hij met Ton Peters aan het roer plaats om het zinkende schip van de definitieve ondergang te redden. De situatie was uiterst kritiek, het einde leek nabij. “Op het moment dat we ons formele 100-jarig bestaan hadden, konden we de dag erna nog omvallen. Toen we er instapten, bekeken we de situatie van uur tot uur. Dat werd gaandeweg van dag tot dag, van week tot week, van maand tot maand. Inmiddels is de situatie al zover verbeterd dat we van seizoen tot seizoen kunnen kijken. Dit seizoen verwachten we weer quitte te draaien”, licht Sangers toe hoe de wederopstanding van AGOVV langzaam gestalte krijgt.
Ondanks alle tegenwind lieten de roergangers op sportpark Berg en Bos zich door niets en niemand kisten. Al moest er welkome hulp uit onverwachte hoek komen om het zwaar geteisterde Blauwenschip drijvende te houden. “Zonder de steun van een met de club begane partij had AGOVV nu niet meer bestaan”, refereert het bestuurslid kort aan de ‘reddende engel’ dankzij wie de eeuweling een faillissement op het laatste moment kon afwenden. Met een lening van die partij kon de vereniging een regeling treffen met schuldeisers, die inmiddels allemaal zijn afbetaald. Zo zoetjes aan hopen Sangers c.s. zich weer volledig te kunnen richten op hun core business: voetballen.
Financieel heeft de vereniging haar zaakjes inmiddels dan weliswaar weer redelijk op orde, het gezondmakingsproces is daarmee alles behalve voltooid. AGOVV moet haar levensvatbaarheid in de nabije toekomst ook weer op het veld onder bewijs gaan stellen. Sangers benadrukt dat er nog heel wat moet gebeuren. Na de bijna-dood-ervaring moet er nadrukkelijk nieuw leven in de club worden gepompt. Met name van onderaf. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Juist de hoeveelheid jeugdteams liep de laatste jaren bij AGOVV schrikbarend terug. De clubleiding streeft er nadrukkelijk naar die negatieve tendens te doorbreken. Ze wil de aantrekkingskracht van de Blauwen op talentvolle voetballertjes weer zien te vergroten.
“We hebben ouders en kinderen de laatste jaren niet de aandacht kunnen geven die ze verdienen. We hebben geen F-, D- en A-jeugd meer. We moeten Apeldoorn ervan bewust maken dat AGOVV nog bestaat. Door het aanbieden van goede trainers en goede faciliteiten hopen we spelertjes naar het sportpark te halen. Misschien moeten we de mini-pups wel thuis gaan ophalen. Busjes laten rijden. Dat is een kwestie van de lange termijn. Stap voor stap moeten we dat verder uitbouwen. Kijken naar het perspectief voor de vereniging. Eventueel zoeken naar sportverenigingen die met ons willen samenwerken. Je moet niets uitsluiten.”
MORGEN MEER: ‘Weghalen tribunes betekent alsnog het faillissement van de club.’