Wat hebben onze gemeentelijke en provinciale Bobo’s toch met die Giro d’ Italia? Waar hechten ze er zoveel waarde aan om dat hele circus in 2016 naar Gelderland te halen? Wat maakt de wielerronde van Italië in vredesnaam zo bijzonder dat overheidsinstanties er zonder blikken of blozen miljoenen aan gemeenschapsgeld willen neertellen voor een Giro-start in Apeldoorn? Wat voegt de Giro d’ Italia toe aan het openbare leven ter plaatse? Waar zit ‘m de meerwaarde precies? Er is nota bene nog nooit een Nederlandse Giro-winnaar geweest, en die zal er de eerstkomende decennia waarschijnlijk niet komen ook. Dus waarom al die heisa? Wat spelen hier voor belangen waar de gewone burger geen weet van heeft?
Zelf ben ik opgegroeid met de Tour de France. Dat blijft toch van een heel ander kaliber dan de Giro. Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper, Jan Raas, Gerrie Knetemann, Henk Lubberding uit Voorst, Peter Winnen en later het duo Rooks en Theunisse. Dát waren nog eens tijden. De Raleighs van Peter Post heersten in het peloton. Alpe d’Huez veranderde in een Nederlandse col. Onze vaderlandse toppers grossierden in etappezeges. Oranje boven op de fiets! Maar de Giro, nee. Behalve dat Erik Breukink in Italië ooit eens onder erbarmelijke weersomstandigheden een loodzware bergetappe op z’n naam schreef, staat me van de Giro niet zo gek veel op het netvlies geprint. De NOS zond de etappes van de Giro in die dagen niet eens rechtstreeks uit op tv. Zó hoog stond de Giro destijds in aanzien.
Die roze trui moet sindsdien wel enorm in waarde zijn gestegen. Die indruk wekken in elk geval de bestuurders van onze tot ver over de grenzen bekende sportstad. Ons Apeldoornse gemeentebestuur wil scoren met topsportevenementen. Brood en spelen voor het volk. Onbetaalbare Apeldoorn promotie voor de gemeente zelf. Nou, hoe zeer dat aanslaat hebben we anderhalve week geleden nog kunnen vaststellen bij het Fed Cup-spektakel, ook al zo’n pracht evenement voor sportminnend Apeldoorn. Om nou te zeggen dat Omnisport uit z’n voegen barstte en de plaatselijke bevolking warm liep om Neerlands beste tennissters live te aanschouwen… Nee, niet echt. De tent zat niet eens vol.
Op de een of andere manier sloeg het niet zo aan. De aansprekende pot tennis tussen Nederland en Slowakije sprak kennelijk minder aan dan onze beleidsmakers zich met al hun expertise hadden ingebeeld. Misschien mag ik uit de enigszins tegenvallende publieke belangstelling ook wel concluderen dat de afdeling pr en communicatie van de gemeente ernstig tekort is geschoten. Misschien moeten ze de straten bij een volgende happening maar versieren met nóg méér spandoeken en nóg méér posters. Of misschien nóg méér vrijkaarten weggeven. Misschien dat het helpt. Staat zo lullig, al die lege plekken.
Maar om terug te komen op die Giro, daar draait het tenslotte om: wat wordt Apeldoorn nou wijzer van zo’n Giro? Wat levert het concreet op, behalve wat naamsbekendheid? Jubelverhalen over citymarketing geloof ik wel. Zijn ze bij de gemeente nou echt zo naïef om te veronderstellen dat Apeldoorn met de Giro d’ Italia de zilvervloot binnenhaalt? Bovendien dient de Giro geen enkel maatschappelijk belang. Toch doen ze maar wat, die politici, ze trekken zich van niets en niemand wat aan. Het volk mort over defilés van Canadese veteranen en grijze vuilcontainers, ondertussen trekt B&W bezwaarloos en achteloos de portemonnee voor een circus met rondfietsende medicijnkasten.
Ja fijn, de provincie hoest het leeuwendeel van de kosten op. Naar verluidt 5 miljoen euro. Daarnaast is berekend dat Apeldoorns inbreng zo’n 9,5 ton bedraagt: drieënhalve ton ‘eigen bijdrage’ en daar bovenop liefst 600.000 euro om het ambtelijke apparaat in beweging te krijgen. Tja, en dan weet je het wel, in de praktijk vallen geraamde kosten meestal beduidend hoger uit… Behoorlijk extravagant, dunkt me, in tijden waarin steeds meer burgers iedere euro drie keer moeten omdraaien voordat ze ‘m kunnen uitgeven. Verspilling mag ik het ongetwijfeld niet noemen, al zijn er vast en zeker wel zinvollere projecten te bedenken om al dat geld aan te besteden.
Liefst drie dagen moet het wielerfeest gaan duren. Met tal van extra activiteiten rondom de start. Ja, ja, Apeldoorn gaat bruisen. Apeldoorn wordt het middelpunt van de (wieler)wereld. Nou alleen maar hopen dat al die initiatieven niet conflicteren met de belangen van grote Giro-sponsors. Dat soort grote jongens bedingt niet voor niets exclusiviteit voor hun steun aan een dergelijk mega-evenement. Maar daar hebben ze bij de gemeente Apeldoorn ongetwijfeld goed over nagedacht.
Sportwethouder Stukker beweert zelfs dat de investeringen die Apeldoorn doet met de factor tien worden terugverdiend aan bestedingen ter plaatse. Als Apeldoorn zodoende 9,5 ton kwijt is aan kosten, dan leert een eenvoudig rekensommetje dat het geintje 9,5 miljoen euro oplevert. Tel maar uit je winst. Voor zo’n astronomisch bedrag kunnen zonder problemen tien wielerbanen splintervrij worden gemaakt. Zeg nou zelf, daar is helemaal niets mis mee. Geweldig toch. Mooier kan haast niet. Prachtige berekeningen. Fantastische prognoses. De bomen groeien tot ver in de hemel.
Of betreft het louter boude beweringen? Want waar is al dat grenzeloze optimisme op gebaseerd? Ondanks alle fraaie verkooppraatjes biedt het naar Apeldoorn halen van de start van de Giro geen enkele garantie, in wat voor opzicht dan ook. De regen zal maar eens drie dagen achtereen met bakken tegelijk uit de hemel vallen, zoiets valt nooit uit te sluiten met ons klimaat. In zo’n situatie valt het hele feest in het water. Geen verzekering die de opgelopen schade dekt.
De verspillers van al dat gemeenschapsgeld hoeven dan alleen maar eventjes af te rekenen met de organisatie van de Giro. Gauw naar de kassa, en ciao a tutti! Ajuu paraplu! Arriverderci! Bouwen op drijfzand geldt nou eenmaal als een bijzonder riskante onderneming.
RK