Bron: Bluesmagazine
Beth Hart – Heineken Music Hall, Amsterdam, 11 April 2015
Support-act: Sven Hammond
Foto’s: Petra Bakker / Tekst: Jeroen Bakker
Het afgelopen decennium stond ze tien keer in het hoofdstedelijke Paradiso maar voor het optreden van de Amerikaanse Beth Hart dat dit weekend in de Heineken Music Hall plaatsvond, waren alle 5500 kaarten al op voorhand uitverkocht. Merkwaardig genoeg vermeldde de aankondiging nog ‘Paradiso presenteert: exclusief concert van Beth Hart’. Wellicht dat haar succesvolle samenwerking met Joe Bonamassa er aan heeft bijgedragen maar de tijd dat we de Amerikaanse zangeres nog slechts in de clubs konden bewonderen lijkt nu voorgoed voorbij. Moeiteloos slaagde ze er zaterdagavond in om de HMH vanaf het begin beet te pakken om het vervolgens ruim anderhalf uur lang niet meer los te laten.
Iemand die vanavond ook heel blij is met de toegenomen populariteit van Beth Hart is Sven Figee, de muzikale regisseur en toetsenvirtuoos van de band Sven Hammond. Na het geslaagde optreden, een week eerder, tijden Paaspop wordt nu wederom voor een paar duizend enthousiastelingen gespeeld. De zeer succesvolle Lucky No. IV Clubtour wordt heel even onderbroken voor een optreden als support-act. Het publiek krijgt een strak geoliede ‘groove-machine’ te zien waarin funk, rock, soul en jazz allemaal bij elkaar lijken te komen. De kans om aandacht te besteden aan het geweldige en recent uitgebrachte album ‘IV’ wordt uiteraard optimaal benut en hoewel het vijftal maar schandalig weinig licht krijgt toebedeeld weet het alle ogen op zich gericht te houden. Na het stevig rockende Fly waarin zanger Ivan Peroti nog maar eens bewijst tot de beste vocalisten van ons land te behoren, attendeert Figee het publiek nog even op het optreden van zijn band dat aanstaande dinsdag in De Melkweg zal plaatsvinden.
Misschien onder de indruk van het voorprogramma, besluit Beth Hart om er met haar band maar meteen stevig tegenaan te gaan. Het van Ike en Tina bekende Nutbush City Limits is dan een veilige keuze en dat Beth wel raad weet met vocale krachtpatserij is ook al lang geen geheim meer. Gewaagder is het om met Bobby Bland’s wonderschone ballad I’ll Take Care Of You ruim vijfduizend toeschouwers het zwijgen op te leggen (daarnaast een goede zaak dat tegenwoordig steeds meer artiesten het werk van deze, enigszins onderschatte, geweldenaar onder de aandacht blijven brengen maar dat terzijde).
Uiteraard blijft ook het zelfgeschreven werk van Beth niet achterwege. Skin, Get Your Shit Together , Delicious Surprise en Sick geven op vrij direkte wijze een kijkje in haar leven. Nogmaals benadrukt ze dat ze in haar muziek werkelijk alles met haar fans wil delen en wie de levensloop van de 43-jarige zangeres een beetje kent weet dat ze maar al te graag alles van zich afschrijft alsof het een vorm van therapie betreft. Grote kans dus dat die fans iets daarvan in zichzelf terugvinden. Beth Hart heeft het zo ongeveer allemaal al eens meegemaakt. Op de eerste rijen worden de teksten dan ook woord voor woord aandachtig gevolgd en meegezongen.
Van het brandnieuwe album ‘Better Than Home’ dat vanaf deze week verkrijgbaar is, worden het opgewekte Might As Well Smile en het gevoelige St.Teresa gespeeld. De pijn uit het verleden blijft altijd een belangrijk aandeel in de teksten vormen maar het cynisme van voorheen lijkt steeds vaker plaats te maken voor hoop en optimisme. Uiteraard is de liefde hierbij ook een grote invloed. Ook vandaag mag de hele wereld weten hoe blij ze is met haar man Scott die haar geen moment uit het oog verliest en regelmatig ‘microfoontjes komt rechtzetten en snoertjes vervangen’ op het podium.
Hoewel het album is opgedragen aan haar vader staat Beth graag even stil bij de tijd dat ze zich als 4-jarig kind zorgen maakte over haar moeder die soms dagen en soms ook weken lang haar bed niet uitkwam omdat ze zich depressief en ellendig voelde. ‘Als kind vraag je je dan af of je moeder misschien stervende is.’ De muziek van Billie Holiday hield haar dikwijls op de been. Geïnspireerd door deze beide vrouwen schreef Beth Baddest Blues dat een paar jaar geleden verscheen op het album ‘Bang Bang, Boom Boom’ en dat ze later ook nog eens zo prachtig zou vertolken samen met Joe Bonamassa in Carré. Ze zingt over ‘the joy versus pain’. Ook nu wordt de track op adembenemende wijze uitgevoerd en zien we haar voor de zoveelste keer boven zichzelf uitstijgen.
Met My California, een prachtige ode aan de liefde, speciaal geschreven voor haar man, eindigt het optreden en verklaart Beth bovendien nog maar eens de liefde aan het Nederlandse publiek. Zaterdag 11 juli zal ze terugkeren voor een optreden tijdens het North Sea Jazz Festival waar ze, verkerend in deze vorm, ongetwijfeld haar fanschare weer zal uitbreiden.
Website Sven Hammond: www.svenhammond.com
Website Beth Hart: www.bethhart.com