Twee weken geleden zat ik tussen meer dan 65.000 toeschouwers op de tribune in stadion Camp Nou bij de wedstrijd Barcelona tegen Getafe. Ik viel met de neus in de boter. Het was genieten van begin tot eind. Het werd 6-0 voor Barça. Het Panenka’tje waarmee Lionel Messi de score al vroeg opende, was van ongekende schoonheid. Zo’n doelpunt vergeet je niet zo gauw. Alleen de allergrootste voetballers kunnen zoiets bedenken en het dan ook nog tot uitvoer brengen. En wat dat kleine kereltje uit het Argentijnse Rosario dit seizoen weer laat zien, maakt hem onderhand tot de allergrootste voetballer die de wereld ooit heeft gekend. Alle superlatieven schieten te kort.
Vorige week deed Messi het tegen Bayern München nog eens dunnetjes over. Nou ja, dunnetjes. Hij legde het er juist heel dik bovenop. Het was immers niet Barcelona dat de Duitse Rekordmeister de das om deed in die eerste wedstrijd in de halve finale van de Champions League, het was Messi. Beter gezegd, de briljante bevliegingen van Messi. Juist op het moment dat het gehandicapte Bayern de controle over de wedstrijd leek over te nemen, sloeg de briljante Argentijn onbarmhartig toe en strafte hij enkele kleine Unsicherheiten in de Bayern-defensie genadeloos af. Bijna op z’n Duits, zal ik maar zeggen.
Zonder wat af te doen aan de overwinning van de Catalanen, eh… pardon, Messi, verbaas ik me toch altijd weer over de reacties achteraf. Met het opportunisme dat de voetballerij zo kenmerkt werd het winnende Barcelona de hemel in geprezen. Op de verafgoding van Messias Messi stond zelfs helemaal geen maat meer. Op sociale media maakten de deskundigen de Duitse kampioen met de grond gelijk. Hoe zo’n Boateng belachelijk werd gemaakt omdat hij bij die tweede goal niet op de been bleef, is niet erg sjiek. Alsof het te verdedigen valt, wanneer de beste voetballer aller tijden in volle snelheid op je afkomt! Een beetje meer respect voor Boateng zou wel op z’n plaats zijn. Met hetzelfde gemak als waarmee Messi zich van de arme Bayern-verdediger ontdeed, gaan alle kenners er voor de goede orde wel erg gemakkelijk aan voorbij dat we hier wel te maken hebben met een Weltmeister. Het is maar zeer de vraag of Messi dat ooit zal worden…
En zo kan ik, zonder azijnzeikerig te willen overkomen, wel meer kanttekeningen plaatsen bij die geweldige Barça-zege. Zo moest Bayern het stellen zonder Robben, Ribery en vooral niet te vergeten Alaba. Een gevoelige aderlating. Misschien wel vergelijkbaar met een Barcelona zonder Messi, Iniesta en Neymar. En dan overdrijf ik niet. Maar goed, ik heb er uiteraard niet zoveel verstand van als al die kenners op Facebook en Twitter. Toch scheelt het denk ik wel een behoorlijke slok op een borrel of Bayern met of zonder het bewuste drietal aantreedt. Of schat ik dat helemaal verkeerd in?
Zelf probeer ik zaken graag vanuit het juiste perspectief te bekijken. Peter Bosz kan zoiets altijd heel mooi verwoorden. Behalve over papagaaien verwijst de Vitesse-trainer vaak naar momentopnames. En zo is het natuurlijk ook. Een momentopname, meer niet. Het had vanavond maar zo weer anders kunnen zijn wanneer Bayern in de eigen Allianz Arena wél op volle oorlogssterkte zou kunnen aantreden. Zonder Robben zie ik ze geen wonder verrichten. Alhoewel, het blijven wel Duitsers, hè… Een nieuwe nederlaag zal de druk op trainer Guardiola verder doen toenemen. Twee opeenvolgende landstitels zijn niet meer genoeg tegenwoordig. Dus ja, mocht de positie van Guardiola onhoudbaar worden en de beleidsbepalers in München onverhoopt zwichten voor de onredelijke kritiek van buitenaf, dan zou Peter Bosz wel een geschikte kandidaat zijn om de Spanjaard op te volgen. De Apeldoorner spreekt in elk geval beter Duits dan Guardiola…
Afgelopen weekend zag ik TKA kampioen worden van de vijfde klasse bij de zondagamateurs. Van Camp Nou naar sportpark Orderbos. Een groter verschil lijkt nauwelijks denkbaar. Een andere wereld. Alhoewel, 6-0 tegen Getafe of 10-1 tegen Sportclub Doesburg. Zo gek veel verschil maakt het nou ook weer niet uit. Je hoeft mij niet te vertellen dat een kampioenschap op het laagste niveau minder tot de verbeelding spreekt dan het behalen van de finale van de Champions League. De spontaniteit en intensiteit waarmee het Turkse voetbalfeest in het Orderbos gevierd werd was er geen spat minder om. Zelfs al betrof het ook hier slechts een momentopname. Het was wel een heel mooi moment.
RK