Ik kon m’n ogen niet geloven. Het is dat ik het zelf zag, anders had ik het nooit geloofd. Het was vrijdagmiddag tegen tweeën toen ik in de Roggestraat langs een gezelschap buitenlanders fietste onder aanvoering van een gids. In de Roggestraat, ja. Echt waar! Ik verzin het niet! Een tiental mensen voorafgegaan door iemand die de dames en heren in het Engels ergens tekst en uitleg over gaf. Het moet welhaast wel zo’n cityhost geweest zijn. Wie gaat er anders op een bloedhete vrijdagmiddag met een groep buitenlanders in Apeldoorn wandelen?
Alleen het feit al dat ze er rondstapten, vond ik het bijzonder. Zo maar, op een ordinaire vrijdagmiddag in juni. Het kan gewoon niet anders of die buitenlanders bezochten Apeldoorn vanwege het WK beachvolleybal. Wat moesten ze hier anders? Of het betrof volgelingen van Level 42, later die avond het klapstuk van bij Drakenboot in Concert. Zie je het voor je? Op de Roggestraat of all places! Wil je dat mensen nooit meer terugkomen naar Apeldoorn, dan moet je ze loslaten in de Roggestraat… Ik neem daarom maar aan dat ze te voet op weg waren van CODA naar de Asselsestraat, of zo. Lijkt me meer voor de hand liggend. In de Roggestraat valt weinig te oogsten.
Heb ik dan misschien de impact onderschat van het sportspektakel dat Apeldoorn momenteel in z’n greep houdt? Een dag eerder ontving ik nota bene nog een e-mail van Transavia, één van de grote sponsors van het sportieve strandfeest. ‘Ons’ feest, mag ik het inmiddels noemen. Transavia wilde mij, als gewaardeerd klant, verblijden met vrijkaarten voor het WK beachvolleybal. Ik mocht zelf kiezen in welke plaats en op welke dag. Transavia moest er blijkbaar vanaf. Het is vrij onwaarschijnlijk wanneer je dan een dag later op loslopende WK-toeristen stuit. Mensen die uit eigen beweging naar Apeldoorn komen. Geheel vrijwillig. Ongelooflijk. Moet ik daar trots op zijn als geboren en getogen Apeldoorner? WK-toeristen in mijn eigen dorp! Ik kan moeilijk woorden vinden om mijn gevoelens uit te drukken. Ik krijg er bijna een brok van in mijn keel.
Jeetje, wat moet dat volgend jaar wel niet worden wanneer ‘we’ de Giro over de vloer krijgen? Met alle respect voor een WK beachvolleybal, zo’n Giro is natuurlijk vele malen massaler. We kunnen onze lol op en de borsten natmaken wanneer grote delen van Apeldoorn enkele dagen tot no go-area omgetoverd worden vanwege een peloton wielrenners dat hier een proloog van acht kilometer komt afraffelen. We moeten ons er maar vast op voorbereiden dat daar heel wat voor moet wijken. Apeldoorn gaat plat, al zal de gemeentelijke afdeling citymarketing en -promotie daar ongetwijfeld een andere benaming voor bedenken. Die duurbetaalde professionals geven daar met zekerheid een positieve en bovenal creatieve draai aan. Een juichkreet. Met daaraan gekoppeld een prijsvraag, of zo. Mag de winnaar of winnares bij de ploegenpresentatie mooi aanschuiven bij de burgemeester en aan de Italiaanse organisatie gelieerde zwaargewichten. One big happy family!
Het kost dan wel klauwen vol met geld om zo’n topsportevenement hier naartoe te lokken, het gemeentebestuur vindt het dat waard. Het vergroot kennelijk ons aller aanzien in de wereld. Niks financiële tragedies in Griekenland. Niks terroristische aanslagen op Tunesische stranden. Niks Tour de France-start in Utrecht. Het WK beachvolleybal verdringt alles naar de achtergrond. Wanneer De Stentor al na één weekend constateert dat het WK beach een doorslaand succes is, wie ben ik dan om dat in twijfel te trekken. Wie weet, kom ik later deze week zelf nog wel in de gelegenheid op het slagveld polshoogte te gaan nemen. Tot dusverre is dat er helaas bij ingeschoten.
Ik moet namelijk tot m’n schande toegeven dat ik er tot dusverre weinig van mee heb gekregen, van ‘ons’ WK. Zaterdag en zondag ben ik de volleybalhoofdstad van Nederland ontvlucht. Weekendje België. Het kan natuurlijk té massaal worden. Zó veel drukte, daar moet je tegen kunnen. Van veertigduizend Drakenboot-liefhebbers, twee dagen achtereen, raak je behoorlijk uitgeteld. Daarbij opgeteld met zowel op zaterdag als zondag een WK-stadion op het Marktplein dat uit z’n voegen barstte! Het is niet niks, tweeduizend beachvolleybaladepten! Twééduizend! Over twee dagen uitgesmeerd zijn dat er liefst vierduizend! Zou er in Apeldoorn ooit weleens een sportevenement door méér publiek zijn bezocht?
Te mooi voor woorden. Mooier dan mooi zelfs. Alle superlatieven schieten tekort. Wie had dat verwacht? Hopelijk hebben de wandelaars uit de Roggestraat nog een plekje weten te bemachtigen. De cityhosts maken de gasten wegwijs ter plaatse. De dames en heren van de afdeling propaganda van de gemeente halen alles uit de kast om Apeldoorn in een bijzonder daglicht te plaatsen. Het bezorgt mij in elk geval een warm gevoel, zoveel toewijding. Ze slagen er zelfs in om de zon te laten schijnen en de temperaturen omhoog te krijgen. Al dreigt het nou plotseling tot en met donderdag wel érg warm te worden…
Het enige waar ze niet bijster slim op in zijn gesprongen, de hotshots van het gemeentelijke propaganda-apparaat, zijn de aangekondigde acties van onderbetaald en ontevreden politiepersoneel. Prima natuurlijk dat politieagenten een aansprekend sportevenement willen aangrijpen om hun looneisen kracht bij te zetten, maar dan toch zeker wel bij het juiste evenement! Dat zou niet tijdens een nietszeggend etappetje van de Tour de France moeten gebeuren, maar bij het WK beachvolleybal in Apeldoorn. Het zou nóg meer aandacht genereren voor ‘ons’ strandfeest! Knallende koppen in alle landelijke kranten! Breaking News op CNN! Trending topics op Twitter! Dat hadden ze beter moeten afstemmen met de politievakbonden. Een gemiste kans voor het Apeldoornse organisatiecomité.
Aan de andere kant vallen ook die politiebonden niet vrij te pleiten! Snappen ze er dan helemaal niks van? Ik zou bijna gaan denken dat het WK beachvolleybal in vergelijking met de Tour de France niks voorstelt. Ik vind het een grove diskwalificatie voor ‘ons’ WK! Maar dat is dan vooralsnog ook het enige minpuntje dat ik kan bedenken.
RK