‘Het blijven voor iedereen 25 rondes die moeten worden gelopen’

Jip Vastenburg kon vrijdag de gouden medaille op de 10 kilometer bij het Europees kampioenschap atletiek onder 23 jaar aan haar erelijst toevoegen. De kersverse Europese kampioene geniet van het goud. ‘Ik ben Europees kampioen! Nu op naar een heel erg mooi WK in de Chinese hoofstad Beijing’, liep Vastenburg op haar website haar winnende race in Tallinn nog eens over.

‘Er zijn van die dagen dat je, je misschien niet helemaal 100 procent voelt, maar dat je er toch het allerbeste van moet maken. Vrijdag was één van die dagen voor mij. Van te voren had ik wat lichte peesklachten die zorgden voor een behoorlijke spanning in het lichaam. Ik heb wat minder kunnen trainen en wat meer fietskilometers moeten maken. En dan vervolgens eerste op de Europese ranglijst met bijna een minuut voorsprong. Voor velen was het een zekerheid op een gouden medaille, maar het blijven voor iedereen 25 rondes die moeten worden gelopen.’

‘Toch moet je ook op de mindere dagen vertrouwen in jezelf blijven houden en erop blijven vertrouwen dat je goed genoeg bent. Vanaf de start nam ik gelijk het initiatief, zoals ik van te voren met mijn coach Johan Voogd had besproken. Ik vind dat je als atleet ook lef moet hebben en het plan was om iedereen los te lopen en dan de laatste kilometer solo te finishen. Het plan pakte goed uit, tot het moment dat ik samen met de Britse Rhona Auckland kwam te lopen.’

‘Ik voelde onderweg al dat de benen niet 100 procent aanvoelden en dat ik ongeveer op haar p.r.-tempo aan het lopen was. Ik kon wel hele vlakke rondetijden lopen, maar juist daardoor fungeerde ik als goede haas voor haar. Met nog vijf rondes te gaan maakte ik de keuze om iets te vertragen en het initiatief bij haar te leggen. Ze versnelde vervolgens iets door, maar met de droom van het goud om mijn nek wilde ik er koste wat het kost bij blijven. Gelukkig lukte dat zeer goed. Met nog twee rondes te gaan voelde ik me zowaar weer sterker en sterker worden en voelde ik dat het kon gaan lukken. Ik hield mezelf rustig tot de laatste 150 meter, waarna ik met een mooie versnelling het goud naar me toe kon trekken.
Het goud was eergisteren alles wat telde en na de finish kwam alle emotie eruit. De druk die ik mezelf had opgelegd, een wat mindere trainingsperiode en het besef: Ik ben Europees kampioen! Nu op naar een heel erg mooi WK in de Chinese hoofstad Beijing.’

Bron: jipvastenburg.nl