Het WK-atletiek in Beijing nadert met rasse schreden. Op weg naar de Chinese hoofdstad acclimatiseerden de Apeldoornse WK-deelneemster Jip Vastenburg en de overige leden van het Nederlandse atletiekteam de afgelopen dagen in Japan. De 21-jarige atlete zette in Chiba de laatste puntjes op de i. ‘Dan is het lijf straks 100 procent klaar om een knalprestatie neer te zetten’.
Op haar eigen website informeerde de Apeldoornse WK-deelneemster het thuisfront dinsdag uitgebreid over de afsluitende trainingsstage in Japan:
‘De eerste training van vandaag zit er alweer op terwijl het bij jullie nog heel vroeg in de ochtend is. Vanmiddag is mijn laatste baantraining hier in Japan, voordat het al weer tijd is om door te vliegen naar China. De startlijsten staan online, de bietensap “kuur” is weer begonnen en dat kan allemaal maar één ding betekenen en dat is het feit dat de wedstrijd nu echt heel erg dichtbij aan het komen is.’
‘Deze week in Japan is erg snel voorbij gegaan. Het was de eerste paar dagen niet alleen wennen aan het klimaat en het tijdsverschil, maar ook aan de cultuurverschillen tussen Nederland en Japan. Waar we in Nederland elkaar nauwelijks op straat nog gedag zeggen, staat hier elke keer als we met de bus naar het trainingsstadion vertrekken een ontvangstcomité van studenten klaar om je op te wachten en met luid applaus te ontvangen. En ja, dit doen ze bij elke bus die er aankomt en elke bus die weer weg gaat. Kortom ongeveer tien keer op een dag.’
‘Toch heeft de discipline die ze hier op kunnen brengen ook wel weer wat. Drie dagen geleden gaven enkele trainers een clinic aan ongeveer 200 scholieren en dit werd in strikte banen geleid. Niet alleen de vrijwilligers, maar vooral ook de kinderen zelf zijn erg gedisciplineerd. In Nederland zou zo’n dag wat chaotischer verlopen en zullen de kinderen minder gezag tonen voor degene die tegenover hen staat. Maar het feit dat ze hier bijna achter je aan rennen om alles van je af te nemen is wel een beetje vreemd af en toe. Nederlanders zijn toch meer gewend hun eigen zaakjes te regelen, maar hier nemen ze het graag van je over.’
‘Dankzij deze Japanse striktheid is het trainingskamp wel ontzettend goed verlopen. We hoeven ons nergens druk om te maken en kunnen precies trainen, eten en rusten wanneer en wat we willen. De eerste paar trainingen hier waren best pittig vanwege de weersomstandigheden, maar gelukkig is dit al snel verbeterd. Vandaag is dus alweer de laatste baantraining en dit zal ook de laatste zware training zijn richting de 10.000 meter van aanstaande maandag. Vanaf nu kan de ruststand helemaal “aan” en kan ik echt toe gaan werken naar de wedstrijd. Nog meer rusten en iets minder trainen, dan is het lijf straks 100 procent klaar om een knalprestatie neer te zetten.’