COLUMN TUSSEN BERG EN BOS Beeldvorming
Hoe representatief zijn deze representanten nog te noemen wanneer de meeste kiezers niet eens meer de moeite nemen om steun te betuigen aan deze luchtfietsers? Vertrouwen uit zich op andere manieren. Maar goed, ze zijn tenminste nog door iemand gekozen. Dat is al heel wat. Ik ben afgelopen week maar weer eens in de pen geklommen tegen het aanhoudende geklaag van de wijkraden in Apeldoorn-West. De Stentor plaatste mijn ingezonden brief naar aanleiding van de onvrede van diverse buurtbaasjes over vermeende parkeerproblemen bij Apenheul op donderdag in ‘volle hevigheid’. Voor de verandering had de dienstdoende redacteur er eens niet in gesneden. Wat ik had geschreven, stond in z’n geheel afgedrukt, zelfs al had ik de maximaal toegestane lengte van 200 woorden ruimschoots overtroffen. Nou gun ik vanzelfsprekend iedereen een hobby of een opwindend tijdverdrijf waarbij iemand zich naar hartenlust kan uitleven. Iedereen moet doen wat hij of zij niet laten kan. Al gaat het mij wel wat ver dat een schreeuwende minderheid ongevraagd een hele wijk meent te mogen vertegenwoordigen. Ik vraag me in al mijn domheid vaak af namens wie die wijkraadbestuurders nou eigenlijk praten. Wie vertegenwoordigen ze? Wie heeft ze gekozen? Wiens belang dient het dat – zo mag je tenminste aannemen – verstandige mensen al jarenlang moedwillig bezig zijn een voetbalclub de nek om te draaien?
-
Wat voor hinder ondervinden die beroepsklagers nou werkelijk van bezoekers van een dierenpark? Ik woon al 49 jaar in Orden, ik ken redelijk veel mensen, maar ik kan me niet herinneren ooit het (on)genoegen te hebben gehad iemand van een wijkraadbestuur persoonlijk te ontmoeten. Nou ligt dat vast en zeker aan mijzelf, maar de zichtbaarheid van de dames en heren laat toch wel wat te wensen over. Eens in de zoveel maanden ligt weliswaar het ‘clubblad’ in de brievenbus, maar alle jubelverhalen daarin stemmen me doorgaans niet bepaald vrolijk. In al hun eigengereidheid kramen die zelfbenoemde hobbyisten in de leiding van zo’n wijkraad meer onzin uit dan hun grote voorbeelden in de lokale, provinciale en landelijke politiek. Breng deze verbeteraars van hun eigen leefwereld vervolgens in contact met de meest geruchtmakende notulist van ons lokale dagblad, dan verandert een scheet al gauw in een verwoestende donderslag. Dan heb je de poppen aan het dansen. Meestal ‘relletjes’ die bij nader inzien vaak niet meer zijn dan een storm in een glas water. Het is opmerkelijk hoeveel uiterst eenzijdige en eentonige ellende de beklagenswaardige krantenlezer bij deze regelmatig terugkerende klaaggezangen over zich uitgestort krijgt. In feite komt het altijd op hetzelfde neer: voor de bestuurders van de wijkraden in Apeldoorn-West is iets óf niet goed óf het deugt niet! Kennelijk bezitten slechts weinigen eenzelfde mate van empathisch vermogen (of onvermogen?) om evengoed als de wijkopperhoofden de misstanden in de buurt te kunnen be- en vooral veroordelen. Ik zal me wel vergissen, maar ik stel me in al mijn onbenulligheid voor dat bestuurders van een wijkraad zich juist zouden moeten inspannen voor een betere leefbaarheid in hun woonomgeving.
-
Zelfs al hebben ze daartoe nooit een officieel mandaat van de buurtbewoners gekregen. Maar nee hoor, niks van dit alles. In Apeldoorn-West doen ze eerder het tegenovergestelde. Met het bestemmingsplan in de handen houden de wijkraden er hun eigen agenda op na. Ze willen iedereen ongevraagd hun eigen willetje opleggen, aan iedereen de wet voorschrijven. Met Apenheul en AGOVV als meest geliefde lijdende voorwerpen. Het neigt naar een heksenjacht. Een privé-oorlogje. Het gaat nergens over. Ze trekken zich helemaal niets van anderen aan. Met democratische besluitvorming heeft het in elk geval weinig te maken. En dan die verbetenheid waarmee ze koste wat kost hun zin willen doordrijven. Bah, ergerlijk. Het hindert de dames en heren wijkraadbestuurders niet om ergens een beeld van te vormen dat naar mijn onbescheiden mening niet of slechts gedeeltelijk strookt met de werkelijkheid. Maar ja, als het zo in de krant staat beschreven, dan moet het haast wel waar zijn, zo redeneert menigeen. Wie niet beter weet, gaat zomaar denken dat Orden en Berg en Bos binnen afzienbare tijd enorme rampen te wachten staan wanneer niet precies gebeurt zoals de wijkraden zeggen hoe het moet. Als we niet goed luisteren, komen de volksgezondheid en de staatveiligheid in het geding. Joh, het mag een klein wonder heten dat die 90 jaar oude hoofdtribune van AGOVV nog altijd overeind staat. Volgens de berichten staat dat monumentale houten gevaarte toch al minstens twee decennia lang op instorten.
-
En dan de verderfelijke invloeden van die ongewenste vreemdelingen die het ongehoorde lef hebben om hun auto in de buurt te parkeren. Of die onverlaten die het aandurven om zomaar door de wijken heen te rijden. Dat vraagt om problemen en gaat vroeg of laat onherroepelijk mis, als we de wijkraadbestuurders en hun p.r.-man aan de Laan van Westenenk tenminste mogen geloven. Als een gebaar van goede wil moet de directie van Apenheul eigenlijk eens overwegen wat terug te doen voor de jarenlange hinder die ze ondervindt van de wijkraden in Apeldoorn-West. Geef die bestuursleden voor hun inspanningen een eigen eiland in het park. Met een groot bord erbij: ‘Brulapen. Met uitsterven bedreigd door toename van aantal geparkeerde auto’s. S.v.p. niet voeren. Levensgevaarlijk. Wanneer ze zich eenmaal ergens in vastbijten, laten ze nooit meer los!’ RK
