Wintertijd dus een uur de klok terug

Het verzetten van klokken kan namelijk zomaar stevig uit de hand lopen

Column van juffrouw Raadgever

“Morgenavond, zaterdagavond, moeten we de klok weer een uur terugzetten. Stel je voor. Heerlijk een heel uur langer op één oor.” Ik kijk haar aan en kan het niet helpen maar die vergenoegde blik in haar ogen kan ik even niet echt volgen. Eén uurtje maar. Eén uurtje langer in bed. Kijkt ze daar nu echt reikhalzend naar uit? Een beetje overdreven. Of toch niet. Ik loop naar de keuken om de koffie te zetten. In gedachten tel ik mijn aantal klokken wat ik langs moet. Dat zijn er nogal wat. Zeker het is wel even een dingetje om ze allemaal weer precies op tijd te krijgen. Het klinkt gemakkelijk maar dat is het niet. Je zult ze maar in je huis hebben. Allemaal verschillende soorten en maten. In elke kamer er is wel één aanwezig. De wat oudere die handmatig teruggezet kunnen worden. Fluitje van een cent toch. Net als de ‘gewone’ polshorloges. Je kijkt naar de wijzers trekt het palletje uit en draait de grote wijze tegen de klok in, één ronde terug. De grote staande klok is weer een geval apart. Die slaat elk kwartier en je moet hem dus een uur stilzetten. Zo blijven de aantal slagen gelijk aan wat de wijzers aanwijzen. Dat doe je toch even denk je dan. Nou ik niet. Negen van de tien keer houdt deze klok mij wel even bezig. Elke keer vergeet ik de tijd en kom dus te laat om de slinger een duw te geven. Dan loopt hij dus alweer achter en moet ik wachten tot het juiste moment, zonder de boel overstuur te helpen. Er even bij blijven dus. En dan schiet ineens de oplossing door mijn hoofd, de kookwekker. Die zal me dit jaar helpen op tijd te zijn. Ik zet hem gewoon. Dit jaar in één keer klaar. De meest nieuwste horloges gaan automatisch net als de timer op de PC. Geen omkijken naar dus. Maar de timer op de magnetron, het koffiezetapparaat en het fornuis geven me meestal wat meer problemen. Waarom vergeet ik toch steeds hoe dat ook alweer moet. En natuurlijk de gebruiksaanwijzing zal ik ook vorig jaar wel weer zo goed, let wel; ‘logisch vindbaar’ opgeruimd hebben, dat ik nu moet zoeken. Ligt hij nu bij de kookboeken of heb ik hem in het laatje gelegd. Vast niet. Dan bij de garantiebewijzen van alle apparatuur misschien. Het vorige jaar vond ik daar ook die van de digitale wekker. Het tijd verzetten van die wekker krijgt mijn maatje maar niet onder de knie. Dus mag ik die doen. Ja, ik weet zeker dat ik het daar terug gelegd heb. Ik zie mezelf alweer met het huishoudtrapje alle kamers langsgaan. Klok van de muur en daar gaan we weer. Afgelopen jaar zijn er zeker twee nieuwe uurwerken bij gekomen.

Ineens staat ze achter mij “Een dubbeltje uh, ah, ja, tien eurocent, voor je gedachte” hoor ik haar lachend zeggen. Ik vertel haar wat ik dacht en het verhaal van een paar jaar geleden. Het verzetten van klokken kan namelijk zomaar stevig uit de hand lopen. Zo ook bij ons. Die keer dat het niet goed ging dus. Wij bleken ons ieder voor zich verantwoordelijk te voelen om bij de tijd te zijn. Toen de nieuwslezer de melding gedaan had haar maatje gedacht; kom laat ik alvast de meeste een uurtje terugzetten. Hoe het komt dat ik daar niets van gemerkt heb is me nog steeds een raadsel. Maar goed, toen ik de volgende morgen redelijk vroeg op was dacht ik dus hetzelfde. Zonder te kijken hoe laat het, écht was, ging ik dus aan de slag. Onze afspraak kwam volgens ons veel te vroeg. We hadden we nog tijd genoeg dachten we en liepen nog doodgemoedereerd in onze nacht kloffies door het huis te rommelen. Zo stom. Maar we hebben er nu een goede afspraak over gemaakt. Even zeggen als je een klok verzet! Hoe moeilijk is dat. Maar nu moet ze mij toch even uitleggen waarom ze zo vreselijk blij is met dat uurtje extra. En dan komt de aap uit de mouw. Aanstaande vrijdag, net voor dit weekend krijgen ze eindelijk hun nieuwe bed geleverd. “Kom bij mij die stunt ook maar even uithalen. Twee uren terug, heerlijk”, besluit ze. Nu weet ik het weer. Ik heb de folder mogen bekijken. Als de beloftes die dáárin gedaan worden écht uitkomen snap ik haar wel. Laat ik daar nu helemaal niet meer aan gedacht hebben.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever