20 jaar geleden: WK voetbal USA 1994 (8)
Dollars. Het Witte Huis. Zwarthandel. Coca-Cola. O.J. Simpson. Zon. Goedkope benzine. Disney. Maradona. McDonald´s. Nog meer zon. Major League Baseball. Romario. En o ja, in de vaak verzengende hitte werd ook gevoetbald… In 1994 fungeerden de VS als host van de 15e World Cup. The ‘Greatest show on earth’, noemden de Amerikanen het zelf in al hun bescheidenheid. Rob Kruitbosch volgde de bal een maand lang in alle staten… Twintig jaar na dato. Een persoonlijke terugblik op een opmerkelijk en bizar WK voetbal. Vandaag deel 8: de allerheetste derby der lage landen ooit.
Zaterdag 25 juni 1994: Nederland – België begint al bij het ontbijt in ons hotel. Wat getreiter over en weer met onze Belgische medebewoners. Het gebeurt in een gemoedelijk sfeertje. Ik krijg Belgisch recordinternational Jan Ceulemans zelfs zo gek om te poseren met een oranje petje op.
Wedstrijd wordt gespeeld op het heetst van de dag. Kickoff is om 12:30 p.m. We gaan zodoende al vroeg op weg richting Citrus Bowl. Er bevindt zich weinig verkeer op de toegangswegen naar het stadion. Parkeren is eveneens een fluitje van een cent. We nemen eerst een kijkje op Church Street, waar van alles is georganiseerd voor de bezoekende voetbalsupporters. Twee uur voor de aftrap laat het met de drukte duidelijk te wensen over. Niet zo verwonderlijk om half elf ’s ochtends. Bij het stadion heeft het oranje duidelijk de overhand. Plaatsgenoot Pieter van Vollenhoven is een van de eersten die we tegenkomen. De echtgenoot van prinses Margriet draagt als een van de weinigen een lange broek. Anton Geesink toont wel iets van z’n benen. Het Nederlandse IOC lid draagt tevens roodwitblauwe bretels en een oranje tulp.
Voor het eerst ondervind ik hinder van de bijna ondraaglijke hitte. Na een rondje rondom het stadion hap ik werkelijk naar adem. Bij het bestijgen van de trap naar de tribune voel ik dat in mijn benen. Het lijkt wel of er lood in zit. Zittend op mijn plekje loopt het zweet al gauw in dikke stralen over het hele lichaam heen. De flessen water, à 2 dollar voor een halve liter, blijven dan ook voortdurend binnen handbereik.
Ondanks de warmte is de wedstrijd het aanzien meer dan waard. Na 90 minuten staat er 1-0 voor België op het scorebord. Een inzet van Philippe Albert glipt tussen Jan Wouters en de paal door. Een onmogelijke goal. Nederland weet een handvol kansen niet te verzilveren. Keer op keer ligt de uitblinkende Preud’Homme succesvol in de weg.
Bij terugkeer in het hotel wacht ons de hoon van de Belgen. Niets mooiers natuurlijk dan die dikke nekken van boven de Moerdijk genekt te hebben. Eentje steekt zelfs zijn dikke kale kop uit zijn slaapkamerraam en begint luidkeels te zingen: ‘O, wat zijn die kezen stil!’ De Amerikaanse hotelgasten rond het zwembad begrijpen er helemaal niks van.
MORGEN DEEL 9: Plaatselijke krant goed te spreken over gedrag Oranjefans